De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. CII. Domine exaudi ora.

Op de Voys: Erbarm dy mijns O HEEre GOdt.

HEEr hoort als ick Aenroepe dy,
Wilt mijn Gheschrey verhooren,
Verbercht dijn Aensicht niet van my,
In Noot neycht my dijn Ooren,
Als ick Aenbidd' verhoort my, Want
Mijn Tijdt vergaet ghelijck een smoock,
End' mijn Ghebeente is verbrandt
Ghelijck een Hout al swart van Roock.

2. Mijn Hert is Flau als dorre Gras,
Gheen Spijs gaet my ter Herten,
Aen mijn Ghebeent' en cleeft niet vast,
Mijn Vleesch van groote smerten,
Als een Steen-Vyl end' Pellicaen,
Int Woeste huylen sonder Vaeck,
So Waeck ick, En moet Eensaem gaen
Ghelijck een Voghel op den Daeck.

3. My scheynt mijn Vyant Dagelijcx
Mijn Spotters by my sweeren,
Mijn Broodt Eet ick al Treurichlijck,
End mijnen Dranck vermeeren
Mijn Tranen, midts dijn Dreyghement
Dijn Thoorn heeft my ghestooten seer

[fol.  Cxix.v]

 

Te Bodem in dit groot Elendt,

 

Mijn Tijdt ick als een schaepe Verteer.

 

 

 

4. Ick gae verwelcken als dat Gras,

 

Maer ghy (Heer) blijft ghestaedich,

 

End dijn Ghedachtnis Eewich vast,

 

Wilt Zyon syn ghenaedich,

 

Het is doch al Vervult die Tijdt,

 

O Heer ghenade nu bethoon,

 

Dijn knechte wenschen al met vlijt

 

Dat dijn Stadt word' gebouwet schoon.

 

 

 

5. Op dat doch (Heer) dijn Naem end' Eer

 

Die Coninghen end Heyden,

 

Vreesen, end Roemen meer end meer,

 

T'werck laet niet langher beyden.

 

Tot die Verlaet'nen hy hem wendt,

 

Wil haer ghebedt versmaden niet,

 

Het word' beschreven alle Jent,

 

Om Troost te hebben in verdriet.

 

 

 

6. Die Naecoemling' int Jamerdael

 

Sullen syn Loff Aenvaerden,

 

De HEer siet van syn Heylig' Zael,

 

Van HEmel hooch op Aerden,

 

Om des Gevangen suchten swaer

 

Te hooren End wt doodes Noot

 

Verlossen, datmen Openbaer

 

Sijn Goetheyt blijde Roemen moet.

 

 

 

7. Tot Zyon sal een blijde Stem

 

Des HEEren Naem verconden,

 

End' syn Loff tot JErusalem

[fol.  Cxx..r]

 

Verbreyden t'Allen Stonden,

 

Als die Volcken end' Coninckrijck

 

Vergad'ren om te dienen fijn

 

Den HEEr, die nu soo Thoornichlijck,

 

Onmachtich maeckt die Crachte mijn.

 

 

 

8. Hy cort my mijne Daghen seer,

 

End' ick segg' GOdt mijn Trooste,

 

Wilt Midden in mijn Daghen HEEr

 

My niet wech Rucken haeste.

 

Want dijne Jaere dueren sterck,

 

Ghy hebt die Aerde vast Fondiert,

 

Die HEmelen sijn dijn Handtwerck,

 

Van Aenbegin so fraey Formiert.

 

 

 

9. Sy worden als een Laecken weer

 

Verwandelt, end' Verouden,

 

Maer ghy blijft altoos Eewich HEEr

 

Dijn Jaeren niet vercouden,

 

En dijner Knechten kinder goet

 

Sullen in dijn Rijck blijven bly,

 

End' oock met haren Zaede vroet

 

Eewich beclijven wel voor dy.