Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ick wil my gaen vermeyden.
WAer ick my weynd’ oft keere,
Ick sie ‘tis ijdelheydt:
Des wereldts wel-lust en eere,
En al dat mensch hout in weerde,
Wat is het dogh?
Dan soet bedrogh?
En niet anders dan slijck en eerde.
Wat wilt men hier dan beminnen
Dit kranck verganckelijck goedt?
Dat van den Heer’ treckt ons sinnen,
En dickwijls sondighen doet:
| |
[pagina 63]
| |
Het en kan ons dogh niet versaden:
Want ‘swerelts lust
Gheeft ‘thert gheen rust.
O seer wijs die ’t al kan versmaden.
De wereldt is Godt meest teghen:
Die daer rust soeckt, vinter gheen.
In u, o Godt, is gheleghen
Ons opperste goedt alleen.
De wereldt woude my bedrieghen,
En had haet net
Open gheset:
Maer tot u, Iesv, kom ick vlieghen.
Als een duyf met Magdaleene,
O Christe, vliegh ick tot dy,
En soecke de gaten der steene:
Den oprechten steen zijt ghy,
Met veel wonden aen’t Cruys gheslagen:
Godt, die’k bemin,
Laet my daer in
Nu rusten, en t’allen daghen.
O Iesv, o mijn verlanghen,
Maeckt my vande wereldt bloot:
Maria wilt my ontfanghen
In uwer ghenaden schoot:
Tot u beyde neem ick de vluchte.
Iesv Godts Soon,
Godts Moeder schoon,
V te dienen is my ghenuchte.
| |
[pagina 64]
| |
Wat lof ben ick u, Heer, schuldigh,
Die my soo seer hebt bemint?
Dat u goedtheydt menighvuldich
My maeckt uws liefs Moeders kint?
Ick en kan’t niet ghenoegh bedencken:
My selven heel,
Al ist niet veel,
Tot danckbaerheyt wil ick u schencken.
Mijn ziel, mijn herte, mijn leven,
Gheef ick u, Heer’, desen dagh:
Wilt my u ghenaede gheven,
Dat ick dogh volherden magh,
En my selven soo seer versterven,
Dat ick voor loon
Der maeghden croon
In u rijcke eens magh verwerven.
|
|