Den christelycken dool-hof

Door-vlochten, ende verciert met godtvruchtige liedekens

[p. 29]

Liedeken, ende verwonderinghe van Godt, waer-om den mensch soo traegh is om hem te volghen.

Stemme. Wel Herderin waer henen dogh.

WEl lieven mensch, waerloopt ghy dan?

Schynick te wesen aen u een Tiran,

Dat ghy ghedurighlijck van my soo vliedt?
Ben ick niet, die het al om u u verliet?
Ghy hoort my toe,

[p. 30]

 

Wel lieve ziel, wel hoe!

 

Wilt ghy my derven?

 

Soo sult ghy sterven,

 

Zyt ghy 'tleven moe?

 

2. Ontsiet ghy dan wat arebeydt?

 

Waer wilt ghy vluchten daer ghy niet en lydt?

 

Ick bidt u, opent my doch uwen grondt,

 

Is't rust te wesen in de ziel ghewondt?

 

Ick merckwel neen

 

Aen alle uw' gheween,

 

En swarigheden,

 

Die ghy met reden

 

Dan verdraeght alleen.

 

3. Geeft u de wereldt wat vermaeck,

[p. 31]

 

Voorwaer sy nemt u wel de grootste saeck,

 

Als sy soo haest uw' edel ziele doodt:

 

Eylacen! sy maeckt u van deughden bloot.

 

Ghy soudt vergaen,

 

t'En waer mijn graci' saen

 

In quam te stade

 

Door mijn ghenade,

 

En mijn soet vermaen.

 

4. Al hebt ghy somtijts wat verdriet,

 

t'Is om uw' sonden, wel en weet ghy niet,

 

Datmen hier lijden, ende stryden moet?

 

Ghy staet te cryghen naermaels t'eeuwigh goedt.

 

Wel aen dan strydt,

 

Vreest geenen arebydt:

[p. 32]

 

Laet niet verdrieten,

 

Ghy sult ghenieten

 

Loon op sijnen tijdt.