Den christelycken dool-hof

Door-vlochten, ende verciert met godtvruchtige liedekens

[p. 13]

Liedeken waer door Christus bethoont
hoe seer hem mishaeght de dootsonde.

Stemme. Ie suis espris d'une flamme nouvelle.

MEnsch die soo naer de sonden comt te trachten,

Wat is doch sondighen? acht weet ghewis,

Dat sondighen, ô sondaer, is
My te versmaeden, en gansch te verachten,
En houden spot met my, en myn ghebodt.

2. Iae meer, te sondighen, mensch, is te stampen,

En te ont-eeren onder uwen voet

[p. 14]

 

Myn dierbaer, ende heyligh Bloet,

 

Het is met my den Godt van al te schampen,

 

En doen veel spyt aen myne Majesteyt.

 

3. t' Is my, ô schepsel, aldus aen te spreken,

 

'k Weet Schepper, dat ghy my verbiedt het quaet,

 

Nochtans daerom ick't niet en laet:

 

Want over-treden, schenden, ende breken

 

Wil ick de wet die ghy my voren set.

 

4. Wel mensch hebt ghy dan teenemael verghete

 

De liefde die ick aen u heb ghethoont,

 

Als ick met de doorenen ghekroont

 

Om u gheweest ben eerst seer langh ghesmeten

 

Met geesselen, ô ondanckbaerighen!

 

5. Comt ghy vergelden met quaet, en met sond

[p. 15]

 

Het weldaet dat ick aen u heb ghedaen,

 

De doodt die ick heb onderstaen

 

Om uwen t' wil met soo veel pyn, en wonden,

 

En soo veel smert, die ick droegh in myn hert.

 

6. t' En zy dat ghy verandert uw' boos leven,

 

Ghy moet u selven geven het verwyt,

 

Soo ghy verdoemt hier naermaels zyt:

 

Want ick sal ieder loon naer wercken geven,

 

Ick loon het goedt, het quaet ick straffen moet.

 

7. Het is noch tydt, ziel, en wilt niet wanhopen!

 

Soo ghy maer stracx u maeckt de sonden quyt,

 

Ick sal u doen bermhertigheyt:

 

Ick heb ghelaeten noch vyf wonden open

 

Tot een Fonteyn, om ute maecken reyn.