Homero Aridjis
Poems from blue spaces
he wasn't feeling well in truth he never felt well
and he'd gotten used to not being well
as others get used to being well
he belonged to those people for whom life is a constant inconvenience
a perpetual going out of oneself into omnipresent trouble
and who aren't well with wife or without
in the country or in town
in their own land or in another
alone or together with someone
(Translation Nathaniel Tarn)
Homero Aridjis die algemeen beschouwd wordt als niet alleen een van de beste jongere Mexicaanse dichters, maar als een van de beste dichters onder de veertig die momenteel waar dan ook in het Spaans schrijven, werd in Contepec, Michoacán in 1940 geboren. Hij was lid van het Centro Mexicano de Escritores in 1959-1960 en was Guggenheim Fellow in 1966-67. Hij kreeg in 1964 de Xavier Villaurrutia Prijs voor Mirándola dormir. Hij vertegenwoordigde Mexico op het P.E.N. Congres te New York in 1966, ten tijde waarvan hij deel nam aan een symposium aan de Harvard Universiteit. In 1967 droeg hij zijn gedichten voor op het Festival of Two Worlds in Spoleto, Italië. Hij is nu kultureel attaché bij de Mexicaanse ambassade in Nederland. Weinig dichters bewijzen beter de verspreiding van een internationale stijl door de gehele wereld en de reductie en synthese van de grote schrijvers van het heroïsch tijdperk der moderne poëzie naar een internationaal verstaanbare taal. Een dichter als Aridjis beweegt zich vrijmoedig in een wereld van rede die door Robert Desnos, bijvoorbeeld, slechts in de schrijnende luister van zijn twee laatste gedichten bereikt wordt. Ik kan aan geen andere dichter van Aridjis generatie op het Westelijk Halfrond denken, die zo op zijn gemak is in de blauwe ruimten van de luister - de luister van de transcedente liefde. Dit zijn woorden voor een nieuwe Toverfluit.
| Kenneth Rexroth (uit zijn inleiding tot Blue Spaces, Seabury Press, New York, 1974) |
Auteursrechtelijk beschermd