Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stemme: C’est un amant, ouvre la porte.Indien oyt Maeght haer droeve klachten
Vermoght te brengen aen den dagh,
Ick ben het die geheele nachten,
Ick ben een Maeght die klagen magh
Ick was een bloemtje vers ontloken,
Ick was een roosje noyt gepluckt:
Van vrijen was my noyt gesproken,
Door liefde was ick noyt verruckt.
Ick gingh de Dochters van den Lande,
Ick gingh besien een vremde stadt:
Ey siet! daer bleef mijn eer te pande,
Eer ‘t jemandt wist was ick gevat.
Den jongen Prins in min ontsteken,
Die quam aen my zijn gunste bien,
Ick onbewust in hofsche treken,
Gingh met hem om het Hof te sien.
De Maeghden die ontrent my waren,
Die gaf men vast een soete praet,
| |
[pagina 146]
| |
Ach! sy noch in haer domme jaren,
En sien niet watter omme gaet.
Ick wet in stilheydt wegh genomen,
En ick weet niet waer geruckt:
En eer ick weder mochte komen,
Soo was mijn bloemtje eylaes gepluckt.
Ick was bedroeft in al mijn sinnen,
Maer hy boot my zijn ‘t echte handt,
En swoer hy sou my eeuwigh minnen,
Hy sou my eeuwig zijn verpant.
Dies om mijn droefheyt af te weeren,
Sondt stracks zijn Vader uyt de stadt,
En liet in Echte mijn begeeren,
En biedt ons eer en groote schat.
O Broeders vol onwijs kueren!
Die niet als bloedt en vraeck en dorst,
Gy doet de stadt de doodt besueren,
En in de stadt den jongen Vorst.
Daer leyt den Vader doodt geslagen,
Daer leydt den Sone nevens hem,
Daer hoort men duysent Vrouwen klagen,
Maer boven al mijn droeve stem.
Wat gingh u aen, o rouwe gasten,
Te komen tot soo vreeden vondt,
En soo geweldigh aen te tasten,
Die my alleen vereeren kondt.
Ick waer nu als Coninginne
Gekroont in Sichems hooge Sael,
Ick leefde nu in echte minne,
Maer gy verbro[c] het al te mael
| |
[pagina 147]
| |
Nu moet ick al mijn leven treuren,
Gelijck een Tortelduyfie plagh,
Geen Prins geen Man sal my gebeuren,
Och waer dit nu mijn lesten dagh.
O bloedigh sweert van vreede Menschen,
Waerom doch heb je my gespaert?
Ach! nu en heb ick niet te wenschen,
Als in de doodt te zijn gepaert.
Nu Vrijsters wilt dees les onthouwen,
En weest geleert door mijne pijn,
Quay boeven ende goede vrouwen
En moeten niet uythuysigh zijn.
|
|