Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stem: Bidt al mans.Hoort al gy mans en vrouwen,
Blijft stantvastigh op den Heere staen,
Wilt vast op Godts beloften betrouwen,
Gelijck als Abraham heeft gedaen,
Godt sprack Abraham gy sult gaen
| |
[pagina 109]
| |
 In ‘t Landt Canaan sal ick u bevrijden,
Uw’ Vrienden en Maeghden loyael,
Huys en hof verlaten altemael,
Daer sal ick u saet gebenedijden:
Abraham en was niet verslagen,
Hy heeft den Heer gehoorsaem geweest,
Te verlaten vrienden en Maegen
En heeft Abraham niet gevreest,
Maer hy gingh aldaer eerst
Verkondigen den wille des Heeren
Aen Sara zijn Huysvrou
Want hy sorgde dat sy sou,
Hier tegen hebben willen murmureren.
Abraham sprack onverholen
Tot Sara zijn Vrouwe plaisant,
Och Vrouw den Heer heeft my bevolen
Te treken in een ander Landt,
Verlaten gelijcker handt:
Sara die sprack oock waert gepresen
| |
[pagina 110]
| |
Abraham mijn lieve Man minjoot,
Ick gaen met u tot in de doodt,
Laet ons den Heer gehoorsaem wesen.
Abrahams Vrienden die seyden
Tot Sara ‘t is groote schandt,
Dat gy nu wilt van ons scheyden,
En gaen dolen in een vremde Landt,
En gy en zijt daer niet bekant:
Sara sprack, ick gaen met mijnen Heere,
Ick wil Vriend’ en Maeght afgaen,
En volgen mijnen Man,
Gehoorsaemheydt dat is der Vrouwen eere.
Abraham liet zijn Vrienden praten,
Hy nam oorlof om te scheen,
Sy hebben ‘t altemael verlaten,
En zijn met beest en veen,
Gescheyden al uyt Caldeen:
En sy reysden onverholen,
Soo laeck dat Abraham
In ‘t Landt van Canaan quam:
Alsoo ‘t hem was van Godt bevolen.
Och laet ons niet murmureren,
Dat wy huys en hof verlaten saen,
Al om het Woort des Heeren,
Van ‘t eene Landt in ‘t ander te gaen,
Als Abraham heeft gedaen
Al in zijn oude dagen,
Het was hem groote pijn,
Maer hy wou Godt gehoorsaem zijn,
Hy verliet zijn Vrienden en magen.
Toen riep de stemme des Heeren
Abraham, Abraham weest wel te vree,
Want u geslacht sal ick vermeeren,
| |
[pagina 111]
| |
Vermenighvuldigen als sandt der Zee:
O Heer! seyde Abraham, waer mee?
Geen saedt hebt gy my gegeven,
Den Soon mijns gesins bequaem,
Sal wesen mijn erfgenaem,
Neen Abraham sprack den Heere verheven!
Een eeuwigh verbont gepresen
Wil ick stellen tusschen u ende my,
Dat gy sult een Vader wesen
Over veel Volcks beloof ick dy,
In desen Lande vry,
En sal ick u niet vergeten,
Vw’ Huysvrouwe ydone, die sal baren eenen sone,
Sijnen naem suldy Isaac heeten.
Zijn saet sal ick vermeeren
Boven de sterren des Hemels macht,
Veel Coningen en Heeren
Sullen komen uyt zijn geslacht,
Dit heeft Godt Abraham toegesacht,
Mijn verbont dat sal u bevrijden
Door Isaac hoogh beroemt,
En al ‘t Volck dat naer hem komt,
Sprack Godt, sal ick u gebenedijden.
Als Sara haren Soon sou baren,
Boven nature dit wel onthoudt,
‘t Was een Vrouw van negentigh jaren,
En Abraham was hondert jaer oudt,
Godts wonder werck aenschouwt,
Met blijschap hebben sy den Heere gebeden,
den achtsten dag betaemt
is dat kindt Isaac genaemt
Abraham heeft zijn Soon besneden,
| |
[pagina 112]
| |
Abraham heeft met zijnen Sone
In de vreese des Heeren vertoeft,
Hopende op de beloften schoone,
die Godt Isaac hadde belooft,
den Heere heeft Abraham noch beproeft,
Want in zijne visioene
Een stemme uyt den Hemel quam,
die riep tot Abraham,
Gy sult Godt een Offerhande doene.
Treckt met Isaac uwen Sone
Naer den Bergh Morea sonder vaer,
Haest u Abraham wilt u spoene,
Offert uwen eenigen Sone daer,
Tot een Brandt-offer klaer:
In den nacht is Abraham opgestane
Hy heeft zijn Ezel bereydt,
En twee kinechten med’ geleydt,
Hy is met Isaac naer den Bergh gegane.
Abraham naer ‘t bevel des Heere
Toogh wel dry dagen met grooten rouw,
doen sagh hy de plaets van veere,
Waer hy zijn Soon offeren sou,
Hy sprack zijn knapen trouw,
Bindt den Ezel aen dees boomen,
Ick gaen met mijnen Soon daer heen,
Wanneer ick heb gebeen,
Sullen wy weder tot u komen,
Een buffel houdts ydoone
die hief Abraham vander aert,
die gaf hy Isaac zijnen Sone,
| |
[pagina 113]
| |
En Abraham droegh ‘t vier ende sweert,
Och mijn lieve Vader weert,
Begost Isaac daer te spreken,
Vier en hout isser al,
Waer is dat men offeren sal,
Toen scheen, Abraham zijn hert te breken.
Abraham viel op zijn knien,
Sloegh zijn oogen ten Hemel minjoot,
Ick hoop den Heere sal ‘t voorsien,
Sprack Abraham, lieve kindt,
Toen hy nu was ontrent,
Den Bergh Morea gekomen,
Heeft Abraham aldaer,
Gemaeckt eenen Autaer
Toen heeft hy zijnen Soon genomen.
Abraham naer Schrifts vermonden,
Heeft Isaac als een Lammeken schoon
Op den Autaer gebonden,
Om te slachten zijnen eenigen Soon
Abraham gingh hem spoen,
En heeft zijn sweert opgeheven,
Godts Engel heeft hem verklaert,
Abraham steeckt op u swaert
Laet Isaac uwen Sone leven.
Den Engel Godts sprack uyt den Troone,
Gy hebt den Heere gehoorsaem geweest:
Om uwen eenigen Sone
Te dooden en hebt gy niet gevreest,
Abraham sagh daer een beest
Verweert in eene doorne hage,
Eenen Bock of Ram,
Die Abraham daer nam,
| |
[pagina 114]
| |
En ded’ zijn Offerhande naer Godts behagen
Abraham, sprack den Engel des Heeren,
Godt sal u saedt vermenighvuldigen meer
Boven des Hemels sterren,
Nae gelijck het sandt der zee,
Haer vyanden sullen sy vertreen,
In eeuwigheydt sullen sy verblijden,
Want gy hebt Godt gevreest,
En gehoorsaem geweest,
Al u geslacht sal Godt gebenedijden.
Abraham stont op uyt zijn gebeden,
Hy is met Isaac tot zijn knapen gegaen,
Met blijschap tot Bersabe getreden,
Daer woonde Abraham,
Een rechtveerdigh man,
In ‘t rechte geloove saen.
Is Abraham gestorven,
Waer ‘t dat wy oock soo deen,
Wy sonden algemeen
Met Abraham Godts Rijcke verworven.
Denckt gy Christenen vroegh en spade
Wy zijn al van Abrahams zade:
In der eeuwigheyt gebenedijdt,
Daerom laet ons altijdt,
Den Heer gehoorsaem wesen,
Godts eeuwigh Rijck planteyt
Is ons door Abraham toegeseyt,
Is ‘t dat wy Godt van herten vreesen.
|
|