De Brakke Hond. Jaargang 10

[p. 62]

Jos Zwangerman
De dichter ontluisterd

Zoveel tongen zijn te vaak ontwaakt,
benat en weer in slaap gemept.
Te wezen een gedicht
weet het niet-schrijven zich bereikt.

Luister. Schrijven moet ik
voor de oplettende lezertjes.
Ik ben er niet voor maar tegen -
te veel dat niet werd geschreven.

Daarover. Ik heb
ook mijn vaste lasten en
- ik heb zojuist iets geschreven!
Zo snel, voorbij alweer.

Jawel. Ik heb geschreven.