De Boere-dans, of 't gezelschap na de mode

Het Bedurve Huishouden.

Van schoon Isabel, hoor: eens hoe 't gaat.

Trouwde met een Heer, en wierd van Armoet Zoldaet.

Vois, Van de Taptoe.

Wareld vol van pragt bestuur bestuur van de hel,
wel aenhoort 't klagen van schoon Isabel,
Dogters van weelde vol hovaerdy
Spiegelt uw trotse Maegde aan my.

2. Gy Ouders gebreeken is kinders verstand,

Dat zyn twee plagen die veel zyn in 't Land.
Pragt te voeren en geen kapitael,
In schult te Leven dat is drommels kael.

3. Myn Moeder dat was 'er een koopvrouw in Kant,

[p. 77]

 

Myn Vader die werkt in fyn Diamant,

 

Ik was een eenige Dogter bemind,

 

't was al bloedje myn Liefje myn kind.

 

4. Daer was geen moode te vinden in 't Land,

 

Van hangende hoede van gaesen of kant,

 

Linten en strikken schoon kleur in de Zy,

 

Sleepende Sakken, al kael hovaerdy.

 

5. Vader en Moeder die trokken in 't Graf.

 

Sy zyn geschyde van de weereld af,

 

In twintig jaeren wierd ik een Slaefin,

 

Begaf myn tot paeren tot de dwase min.

 

6. Ian die wier Bruydegom en Lotje wierd bruid,

 

wat zal ik speelen, myn lyen is uit,

 

Maer als wy getrouwt waren maer een Iaer,

 

Lotje was Moeder en Jantje de Vaer.

 

7. Al myn Kappitaaltje verging als een Rook,

 

Ik wierd een Staeltje en Ian wierd een Spook,

 

Ik aen 't soupeere in Thee en in kwak,

 

En Ian aen 't drinken dat ligte de zak.

 

8. wy aen het leeven als Hoer en als boef,

 

Ian gaf beloeyen braef schoppen was troef,

 

't hele blanketsel van myn schoon gezigt

 

wier door blauwe oogen met vuiste geligt.

 

       9. Schreeuwende Kinders die heb ik 'er al vier,

 

't Brood is zo klyn de Booter is duur,

 

schraele Pottasie, Patotters met zout,

 

wort uit ons vuiste als honing gekloud.

 

10. En myn Zyde Kleeren confuri en kant.

 

Lyt daer in koolen tot Asse verbrand,

 

Ian myne Man is tot een hoge staet,

 

Hy dient nu met reeden, nu is hy soldaet.

 

11. Met myn vier Kinders wat hier nu mee gedaen,

[p. 78]

 

't Is beter te snorren als steelen te gaan,

 

want door myn Faly kruipt de Trekmuts en Kap,

 

Maar Ian aan 't Schooije dat geeft ons weer knap.

 

12. ô Gy fortuyntje wat val je verkeert

 

Hoe hebje me zo dat vliegen geleert,

 

met een paar vleugels gegoote van was,

 

Syn zo gesmolten als stof en als glas.

 

13. Spiegelt u maagden aan myn schoon Fabel,

 

Pragt te voeren is geen Kindere Spel,

 

Iuffrouw te speelen en dat zonder geld.

 

Ie zult zyn onder myn bende getelt.