De Boere-dans, of 't gezelschap na de mode

De Lof des Huwelyks.

Stem: Wanneer de Zon zyn Paarde ment.

HOe Zalig is het Echt Verbond,
Hoe vol vermaek en Vreugd,

[p. 69]

 

Wanneer het waerlyk is gegrond

 

Op reine Liefde en Deugd:

 

Geen Schat, hoe groot van waerde,

 

Die zoo veel voordeel geeft

 

Als d'Echten-Staet op Aerde,

 

Zoo men die wel beleeft.

 

2. Een Man, die zyne rust bemind

 

En vreedzaem is van aerd,

 

Nooit beter Staet dan dezen vind:

 

Twee zielen wel gepaerd,

 

Zien nimmer hun genoegen

 

Door tegenspoed gestuit,

 

Daer zy zij willig voegen

 

Naer 's Hemels wys Besluit.

 

3. Men heeft wanneer men is gehuwd,

 

Altyd een Deek-Genoot

 

In Ramp en Druk die 't Lot niet schuwd,

 

Al is uw Smart zeer groot:

 

Maer in het Eenzaem Leven

 

Zwigt Vriendschap voor uw' Druk;

 

Hoe 't Lot u ook doet beven;

 

En vlugt uw Ongeluk.

 

4. Altoos baerd Eenzaemheid verdriet,

 

Dit lyd geen tegenspraek;

 

Men vind in 't Eenzaem Bedde niet,

 

Nog aen den Disch, 't vermaek

 

Dat ons den Echt doet vinden,

 

Aen Tafel en in 't Bed;

 

Al heeft men duizend Vrinden,

 

Die vreugt word dog belet.

 

5. Een Huis-Voogd met zyn' Huis-Vrindin

 

Verbeelden te gelyk

 

Een Koning en een Koningin;

 

Hun Huis verstrekt een Ryk;

[p. 70]

 

Hunn' Kind'ren d'Onderdanen,

 

Die, met een diep ontzag,

 

Van hen zig doen vermanen

 

Tot Deugden, dag aen dag.

 

6. ô! 't Huwelyk is het Leven Zoet,

 

Maer by den Vryen Staet

 

Niet anders is dan gal en roet,

 

Gebrekk'lyk in der daed.

 

De Trouw leert wel te Leven,

 

Weert alle Ontuchtigheid,

 

En maekt ons meer bedreven

 

In Kennisse en Beleid.