Het boek der psalmen, nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik



De 142. Psalm.
§1 'k Riep tot den HEER met luider stem; Ik smeekt' en riep vol angst tot Hem. 'k Heb, voor zijn aangezicht, mijn klagt In mijn benaauwdheid voortgebragt.
§2 Als mij geen hulp of uitkomst bleek; Wanneer mijn geest in mij bezweek, En overstelpt was door ellend', Hebt Gij, o Heer! mijn pad gekend.
§3 Zij hebben, vol arglistigheid, Een' strik op mijnen weg gespreid: 'k Zag uit, in nood, ter rechtehand, Maar vond noch vriend, noch onderstand.
§4 'k Wou vluchten, maar kon nergens heen, Zoo dat mijn dood voorhanden scheen, En alle hoop mij gansch ontviel, Daar niemand zorgde voor mijn ziel.
§5 Ik riep tot U, ik zeid': o HEER! Gij zijt mijn toevlugt, sterkt' en eer; Gij zijt, zoo lang ik leef, mijn deel, Mijn God, wien ik mij aanbeveel.
§6 Hoor mijn geschrei; 'k ben uitgeteerd, Door mijn vervolgers overheerd: Ai!
[Folio 83r]
help en red mij uit den nood, Want hunne magt is mij te groot.
§7 Voer mij uit mijn gevangenis, Tot roem uws naams, die heerlijk is: Dat mij 't rechtvaardig volk omring', En vrolijk van uw weldaên zing'.