Het boek der psalmen, nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik

nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik

De 132. Psalm.

§1

Gedenk aan David, aan zijn leed;
Gedenk den duurgezwooren eed,
Dien hij, o HEER! U plegtig deed;
Dien eed, waarmeê zijn hart en mond
Aan Iakobs God zich dus verbond.

§2

“Zoo ik in mijne wooning treê,
Of klimm' op mijne legersteê;
Zoo ik ter nachtrust gaa in vreê;
Zoo ik de sluimring zelfs geheng',
Tot dat ik deezen eed volbreng':

§3

Tot ik een rustplaats voor den HEER
Gevonden hebb' ter zijner eer,
Daar Iakobs Magtige verkeer',
En Hij, naar mijn gemaakt bestek,
Zijn vaste wooningen betrekk'.”

§4

Zie, 't blij gerucht der ark liep voort,
En werd in Efrata gehoord:
Wij vonden haar in Iaärs oord;
In 't boschrijk veld van Kiriath,
Dat God dus ver verkooren had.

§5

Wij zullen in zijn wooning gaan;
Ons buigen, daar zijn troon zal staan,
En bidden voor zijn voetbank aan.
Sta op tot uwe rust, o HEER!
Met d'arke van uw sterkt' en eer.

§6

Bekleed, o hoogste Majesteit!
Uw priesters met gerechtigheid;
Uw gunstvolk juich', door U geleid;
Versmaad hem, dien Gij zalven liet,
Om uwen knecht, om David, niet.
PAUZE.

§7

Tot staaving van de waarheid, deed

[fol. 78v]

 

De HEER, die van geen wanklen weet,

 

Aan David eenen duuren eed.

 

“Ik zal, dus sprak Hij, uwen Zoon

 

Eens zetten op uw' glorietroon.

§8

Houdt uw geslacht mijn heilverbond,
En 't vast getuignis van mijn' mond,
Dat ik hen leer ten allen stond,
Dan is hun 't rijksbestuur bereid,
Op uwen troon, in eeuwigheid.”

§9

Want Sion is van God begeerd,
't Wordt met zijn wooning hoog vereerd:
“Hier, sprak Hij die het al beheert,
Hier zal ik woonen naar mijn' lust;
Hier is in eeuwigheid mijn rust.

§10

'k Zal Sions, 'k zal der armen spijz',
Hier zeegnen op de ruimste wijz';
Hier zal ik, mijnen naam ten prijz',
De priesters met mijn heil bekleên,
En 't volk doen juichen wel te vreên.

§11

Daar zal ik David, door mijn kracht,
Een' hoorn van rijkdom, eer en macht
Doen rijzen uit zijn nageslacht.
'k Heb mijn' gezalfden knecht een licht,
Een heldre lampe toegericht.

§12

Wat vijand tegen hem zich kant',
Mijn hand, mijn onweêrstaanbre hand
Zal hem bekleên met schaamt' en schand':
Maar eeuwig bloeit de gloriekroon
Op 't hoofd van Davids grooten Zoon.