Het boek der psalmen, nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik



De 53. Psalm.
§1 De trotsche dwaas zegt in zijn boos gemoed: “Daar is geen God.” Zij dooven 't licht der reden, En maaken zich, door grouwelijke zeden, Afschuwelijk; daar is geen mensch, die goed Op aarde doet.
§2 God, die het recht met kracht verdedigt, sloeg Van 's hemels troon zijn oogen naar beneden, Op Adams kroost, doorzocht hun hart en zeden; Hij zag, of zich geen mensch verstandig droeg, En naar Hem vroeg.
§3 Hij zocht alom, maar ach! Hij vond er geen'; Want alle vleesch is trouwloos afgeweeken; Het land is vol van stinkende gebreken: Geen sterveling wil 't pad der deugd betreên, Ia zelfs niet één.
§4 Heeft dan dit volk, dat groeit in euveldaên, Geen kennis? neen! thans durven die ontzinden Met gulzigheid mijn volk als brood verslinden; Zij roepen, op hun godvergeeten paên, Zelfs God niet aan.
§5 Op 't onverwachtst zijn zij in angst gebragt: Want God heeft uw belegeraars doen vlugten; Hun beendren zelfs verstrooid: die u deên zuchten Hebt gij beschaamd: want God verwerpt, veracht, Dit boos geslacht.
§6 Och daalde 't heil uit Sion spoedig neêr Voor Israël! als God zijn volk uit lijden En banden redt, zal Iakob zich verblijden, En Israël al juichend geeven d' eer Aan zijnen Heer.