Biekorf. Jaargang 78

Pastoor van Staden terug uit Heilig Land
1893

‘Verleden vrijdag avond is den eerw. heer Veys, pastor van Staden, gave en gezond thuis gekomen van zijne lange reis naar 't Heilig Land. Het kanon bulderde, de klokken luidden, 't was feest op de parochie. Uit alle huizen staken er vlaggen en vaandels, van alle kanten kwamen de nieuwsgierige parochianen toegestroomd om hunnen pastor te zien en te verwelkomen.

Een weinig voor de aankomst van den trein, trokken de eerw. heeren onderpastors met den heer burgemeester, de schepenen en den gemeenteraad, met kerk- en dischraad, met de hoofdmannen van den onderlingen bijstand en nog veel andere persoenen met muziek aan 't hoofd, stoetsgewijze naar de spoorhalle.

Daar werd den eerw. pastor door eenen zijner onderpastors en door M. den burgemeester verwellekomd, en verder door de samengestroomde parochianen kerkewaarts geleid. Een plechtig lof, waaronder Te Deum, werd gezongen. Daarna werd de pastor naar zijne pastorie geleid, die geschilderd en geheel opgesmukt was’. Zo vertelt de Gazette van Thielt op 10 juni 1893.

Pastoor Veys was net iets te vlug thuis, of misschien bracht juist zijn dure reis enkele dieven op het idee dat bij hem een goede slag

[p. 191]

was te slaan; in elk geval, één week later, op 17 juni, meldt hetzelfde blad dat de pastoor en zijn meid 's nachts waren mishandeld en vastgebonden door twee inbrekers. De kerels werden op de vlucht gejaagd, en hoe dit gebeurde leest men dan in het nummer van 21 juni:

‘Intusschentijd (terwijl de boeven de vastgebonden pastoor bedreigden) had de maarte boven hare banden weten los te bijten; zij had eene ruit in stukken geslegen, en getrokken aan eenen ijzerdraad die in verband is met eene bel in 't huis van den policie-commissaris. Daarna liep zij weder naar hare kamer, nam eenen tuithoorn, kroop al door de venster tot op de serre, en begon te tuiten dat het helmde’.

J.H.