Biekorf. Jaargang 35

Taalvonken

(Vgl. boven, bl. 150 en de vorigen).

Allenthenen ziet men thans in de huizen ‘mozaïekvloeren’. Doch het woord ‘mozaïek’ en wil van de lippen van 't volk niet; men hoort er: muziekvloeren en maziekvloeren... 'en ware radbrakinge!

Maar Moeie van Freenoom's was e' keer overgekomen, en ze had ook gestadig die vloeren in de

[p. 188]

gaten tot zij eindelijk zei: ‘'k Vinde danig veel in die klompjesvloers, dat is schoone, maar dat kost geld zeker’?

En daar had'-je 't, zi'! 't Vro'mensch en kende geen vreemd gepraat, 'n kent maar 't heure, het vlaamsch, ‘heur’ vlaamsch, volksvlaamsch, levende scheppende vlaamsch, schoon vlaamsch!

't Was om daarbij te watertanden: 'n klompjesvloer! Die ‘klompjes’!... Nog zoeter dan of ze van zoetding waren!

J. De Langhe.