Biekorf. Jaargang 33

Verhonderdjaring tewege van G. Gezelle's geboortendag

Niemand behoeve te twijfelen, of wij er blij omme zijn dat GG. op-een-nieuw worde herdacht en gehuldigd. Als eenig blad nog in Vlaanderen voort gewijd aan zijn werk, zijn we vast-aan de meesten om ons te verheugen in allemaal het goede dat me' van hem en voor hem, alover heel Dietschland nog een keer zal wetende en doende zijn.

Maar!... wij ook - 't eenig blad nog in Vlaanderen voort gewijd aan zijn werk - we zijn tevens indachtig wat dat wij totheden, rechts om onze ‘Gezell-igheid’, hebben te verbijten gehad vanwege tal van gestrenge mannen, die hem nu zullen op hunne schouders omhoogsteken, hooge!... hooger dan ooit (eenmaal immers dat het zijlieden is die hen nu moeien daarmee). Heel hooge zal 't zijn, hij boven al, hemelhooge: maar zij (die hem schouderen) dichtst dan eronder, dus ookal niet leege!... Wij dus - 't eenige blad nog in Vlaanderen voort gewijd aan zijn werk - we staan daartegenover, in al onze nietigheid, een beetje verlegen. We 'n weten-lijk niet of die Gezelledag-aanstaande niet eer bedroevend zal wezen. Over den opstel van die vereerders-hun eerste bekendmakingen (vgl. boven, blz. 103) hangt er alreeds een verdonkering van vreemde woorden en onhebbelijke franschheden: 't is al van ‘Comité’ en ‘personaliteit’, een tale van blazinge en klinkklank, waarop

[p. 135]

Gezelle zou razend geweest zijn. G. Gezelle's zonne en schingt daar niet door. Daarbij nog, in diezelfde bekendmakingen, op het einde staat er, als een van de doelen van 't spel, dat er zal worden gestreefd naar 't doen-voortplegen van G's taalkundige vorschingen desnoods door het stichten in Brugge van eene vrije Taalvroedschap. Zulke droom 'n doet niemand geen zeer, maar wat er dan vele wil zeggen, is dat al onze ‘degelijke’ Bladen, ja-wis al die schoone bekendmakingen herhalen, doch allemaal met klank dit laatste... verzwijgen! Gezelle's werk helpen voortplegen? Neen!... we zijn wij-hier en we blijven weer steeds 't eenig blad nog in Vlaanderen voort gewijd aan zijn werk!... En dàt is 't, wat ons op den voet duwt.

Kom'! Op! Is de dag niet zonnig tewege, hij zal toch anderszins voor velen verzettig zijn. Want zooals de zake lijk-aanlegt, het schijnt ons dat onze roerige Mannen, weeral Gezelle hebben van den zolder gehaald om hem allicht nogeens te doen dienen tot... trommel. 't Is oprecht een geluk voor de Tocht- en de Stoet- en de Zitdagvlamingen dat Gezelle eerlang zal geboren zijn... honderdjaar leên. Achter veel andere trommels om te buischen-erop de verlofdagen door, nu hebben ze werkelijk voor-eens een goên vast! Al-ei! en een grooten! en... hoe holler ze hem houden tewege, hoe luider hij klinken zal.

Leve den buisch!

B.