De Belgische Illustratie. Jaargang 10

Humbert I.

Victor Emmanuels onverwacht afsterven bracht zijn oudsten zoon, prins Humbert, op den troon van Italië. Als prins-troonopvolger droeg hij den titel van prins van Piëmont., als koning van Italië heeft hij den titel aangenomen van

DE GEVANGENEN, NAAR JAROSLAV CERMAK.

[p. 146]

Humbert I. Toch hebben reeds drie prinsen uit het huis van Savoye als regeerend vorst den naam Humbert gedragen, en terwijl zijn vader indertijd hardnekkig weigerde, bij het aanvaarden der kroon van het ééne Italië den titel van Victor Emmanuël I aan te nemen, maar voortdurend dien van Victor Emmanuel II bleef dragen, welken titel hij reeds als koning van Sardinië droeg, heeft de nieuwe koning om zoo te spreken met zijne voorgangers uit het huis van Savoye gebroken, om zich zoo officieel mogelijk met de italiaansche beweging te vereenzelvigen.

Intusschen hebben de italiaansche Kamers en de Senaat, nadat Humbert I den eed op de constitutie afgelegd had, den vorst wederkeerig trouw gezworen, en klinken tot heden uit Italië slechts weinige stemmen tegen den nieuwen vorst. Het is hier de plaats niet ons te verdiepen in gissingen omtrent de meerdere of mindere waarschijnlijkheid, dat Humbert I in rust en vrede over het door onrecht en revolutie vereenigde Italië zal blijven regeeren, doch wij mogen niet onopgemerkt laten, dat Z.H. Pius IX, bij monde van den kardinaal-Staatssecretaris Simeoni, tegen de troonsbeklimming van Humbert als koning van Italië geprotesteerd heeft.

De nieuwe koning is ongeveer 34 jaar oud, daar hij den 14 Maart 1844 geboren werd. In 1858 begon hij zijne militaire studiën, werd tot kapitein, in 1860 tot majoor, in 1862 tot kolonel en in hetzelfde jaar tot generaal-majoor en kommandant der tweede cavalerie-brigade benoemd. In 1866 nam hij deel aan den oorlog tegen Oostenrijk en onderscheidde zich in den rampspoedigen veldslag van Custozza, daar hij de volkomen ontbinding van het verslagen leger wist te verhoeden.

Twee jaren later, den 22 april 1868, trad hij te Turijn in het huwelijk met zijne nicht Margaretha van Savoye, dochter van den hertog van Genua, den 30 November 1851 geboren.

Kort na de bezetting door de piëmonteesche troepen werd hij naar de Eeuwige Stad gezonden, om er een soort van voorloopig hof te vestigen en de komst zijns vaders voor te bereiden. In 1871 deed hij eene reis naar Berlijn, waar hij de reeds vroeger aangeknoopte vriendschapsbetrekkingen met den kroonprins van Pruisen nader bevestigde, van welke vriendschap de laatste dagen, toen de pruisische kroonprins zich te Rome bevond, nadere bewijzen hebben gegeven.