De Belgische Illustratie. Jaargang 7

[p. 404]

Eenzaamheid.

Ik heb, zegt Alphonse Karr, altijd naar de oorzaak gezocht, waarom de menschen toch zoo boos zijn tegen iemand die in de eenzaamheid leeft.

Is het omdat de menschen zooveel aanschouwers noodig hebben voor alle de schoone dingen, welke zij zeggen en doen, dat zij u niet meer toelaten heen te gaan, tenzij in de uren dat hun heldenmoed en hunne grootheid willen uitrusten?

Is het omdat de mensch die alleen leeft, aan de anderen misschien een weinig te trotsch, schijnt te zeggen: ik heb u niet noodig?

MAROKKEINSCH OPPERHOOFD.

Is de mensch die alleen leeft, voor de anderen misschien een vriend minder om te...... bedriegen, uit te buiten en te verraden; een slachtoffer dat men aan hunne hebzucht onttrekt?

Wil de mensch die alleen leeft, zeggen, dan wanneer hij afziet van den omgang met menschen: ik wil u mijne vriendschap niet meer geven voor uwe vriendschap - mijnen geest voor uwen geest - mijne opoffering voor uwe opoffering - mijne goede trouw voor uwe goede trouw - omdat ik wel zie, dat ik in die ruiling altijd bedrogen, altijd bestolen ben?

Ik heb mij zelven dikwijls afgevraagd: wat zoekt men in de gezelschappen? Is het eene uitwisseling van diensten? Gij weet toch wel dat niemand iets uitwisselt, of hij hoopt er bij te winnen en meer te krijgen dan hij gegeven heeft?

Zijn het de samenspraken? Maar hoeveel dingen vertelt men u die u belang inboezemen - en als gij het geluk hebt, bij toeval, een woord te hooren dat u aangenaam in de ooren klinkt, met hoeveel holklinkende woorden moet gij dat bekoopen!

Hebt gij daarenboven geene boeken - die spreken als gij wilt - die zwijgen als gij wilt - die u zeggen juist wat gij wilt, dewijl ge

[p. 405]

dit boek plotseling kunt wegwerpen om een ander op te nemen.

Niets hebt ge in dit alles te missen, tenzij het geruisch der stem. Vertelt de herinnering u geene geschiedenissen en geeft de inbeeldingskrachtgeene dichterlijke verhalen?

En zal ik de doodvervelende theatervoorstellingen betreuren, als ik den hemel en de aarde - het gras, de bloemen en de insekten zie; als ik omringd ben door altoos zich hernieuwende wonderwerken; als mijne dagen zacht en kalm, zonder vrees en zonder verlangens daarheen vloeien?

Komaan - herinner u het verledene - gedenk het wezenlijk geluk dat gij eens genoten hebt! Hebt gij er niet aan gedacht, op dergelijk oogenblik, dat geluk in de eenzaamheid te gaan verbergen? Zegde u een geheim gevoel niet, dat de gelukkige mensch een openbare vijand, een dief is - en dat het onvoorzichtig is hier beneden gelukkig te zijn?

Ik heb gedaan met de gezelschappen, zoo als de koopliê doen met de zaken: als zij rijk genoeg zijn retireeren zij zich - zoo noemt men dat. De fortuin die ik gemaakt heb, bestaat uit onverschilligheid en minachting voor alles wat men hier elkander betwist - onverschilligheid en minachting voor alles wat uw levensdoel is, de reden van uw verdriet en van uwe vreugde; onverschilligheid en minachtingvoor uwen strijd, voor uwe neêrlagen, voor uwe overwinningen.

HET SCHAPENFEEST TE TANGER.

Ik wil niets - ik verlang niets - zeg mij, hoeveel menschen zijn rijker dan ik in mijne eenzaamheid?