Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 3

[p. XV]

Daniel Heinsius

Werd in den jare 1580 te Gent, uit een aanzienlijk geslacht, dat de eerste waardigheden in die stad bekleedde, geboren. Drie jaren oud zijnde verliet hij met zijne ouders, uit hoofde der beroerten en onlusten, welke in Vlaanderen en bijzonder te Gent voorvielen, zijne geboorteplaats en bragt zijne jeugd eerst in 's Gravenhage, daarna te Middelburg door. Te Franeker begon hij zijne letterkundige loopbaan en eindigde die te Leyden, waar hij den grooten Scaliger tot leermeester had, en waar hem, in den

[p. XVI]

ouderdom van achttien jaren, het Hoogleeraarsambt in de Grieksche letterkunde werd toegewezen. Later volgde hij Scaliger in het vak der Geschiedenis op. Ook was hij Bibliothekaris der Leydsche Hoogeschool. Gustaaf Adolf verhief hem tot Geschiedschrijver en Raadsheer van Staat. De Republiek van Venetië vereerde hem met de Ridderorde van Sint Markus. Paus Urbanus VIII. zocht hem naar Rome te lokken. Hij werd Geheimschrijver der Staten Generaal in de Synode van Dordrecht. In 1619 stond hij naar eenen Leerstoel in de Godgeleerdheid te Leyden, zonder daarin te slagen. Hij stierf in 1655, geheel beroofd, gedurende zijne laatste levensjaren, van het geheugen. Hensius is beroemd als Latijnsch en ook als Nederduitsch Dichter. Petrus Scriverius gaf in 1616 zijne gedichten in het licht, onder den titel van: Daniëlis Hensiï Nederduytsche Poëmata, en

[p. XVII]

noemt hem in een Lofdicht, bij wijze van Voorrede:

Den Gentschen Nachtegael - - -

Nog bestaat er een gedicht van Heinsius, getiteld: Hymnus of Lofsanck op JESUS, afzonderlijk uitgegeven.

Martinus Opitz, te Bunzlau in Silezië geboren in den jare 1597, leerde onzen Hensius kennen en hoogachten. Hij was een uitmuntend geleerde, een goed Latijnsch en Hoogduitsch Dichter, Hoogleeraar in de Wijsbegeerte en oude talen te Weissenburg, Hofraad van Silezië, en eindelijk Geheimschrijver van den Graaf Hannibal von Dohna. Door verkregen adel heette hij van toen af (1628) Martin Opitz von Boberfeld. Te Parijs had hij omgang met Hugo de Groot. In 1639 stierf hij, aan de gevolgen der pest, welke te Dantzig, waar hij zich toen bevond, vreesselijk woedde. Zijne werken verschenen

[p. VXIII]

in 1618 en 1624 in het licht. Na zijnen dood volgden verschillende uitgaven zijner gedichten elkander op.

Wat nu Hensius, door middel van Opitz, voor Duitschland geweest is, blijkt uit de eigen woorden van dezen Duitschen Dichter, welke te vinden zijn in zijne Weltliche Poëmata Dl. II. bl. 43.

Nederland drage roem op haren Geleerde, en de Vreemdeling erkenne onze verdiensten!

Met gunstige toestemming van den Ridder Loots, onzen beroemden Landgenoot, namen wij zijne vertaling van Opitz' gedicht op Heinsius over, en voegden het tegen over 's Mans afbeelding in ons jaarboekje; hopende hiermede vooral den Gentenaren en verder geheel Nederland geen ondienst te hebben gedaan.

Gent, Wintermaand 1827.

De Redactie.