Band. Jaargang 18

[p. 51]

Zo leven koloniaaltjes

TIJDENS TE AFGELOPEN MAAND verscheen bij de Uitgeverij V.A.B.-Kongo en V.T.B.-V.A.B.-Antwerpen het tweede Kongoboek van de radiojoernalist uit Leopoldstad, Bert Fierens. We moeten de auteur zeker niet meer aan onze lezers voorstellen. Hij is momenteel ongetwijfeld een der beste ambassadeurs uit Kongo in het vaderland die, zonder hooggeleerde beschouwingen of definitieve uitspraken, het leven van de ‘gewone mens’ onder de Tropenzon weet te beschrijven in een toon en een taal die van het zeer luchtige soms kan overslaan in het bepaald ernstige, over het humoristische en het sentimentrijke.

Wij prijzen ons gelukkig dat wij de bekende auteur en kritikus, Marnix Gijsen ter gelegenheid van zijn kort verblijf te Leopoldstad, bereid hebben gevonden ons zijn oordeel te kennen te geven over het werk van Bert Fierens.

FIERENS, Bert: ‘Mai Pamba en Whisky-Soda’ en ‘Zo leven Koloniaaltjes.’

Met 48 uur verblijf in Leo achter de rug, ben ik niet bepaald een expert die over de juistheid der opmerkingen, die B. Fierens over het leven in Congo maakt, kan oordelen.

Ik ben echter wel een goed, onbevooroordeeld lezer.

Deze 2 boeken behoren tot een lastig te bepalen genre: het zijn geen reis-dagboeken en ook geen reportages. Soms zijn ze het wel maar dadelijk daarop klinkt de tekst dan weer als het vertederd dagboek van een jonggehuwde.

Deze boeken zijn vooreerst nuttig en alhoewel men dat ook kan zeggen van het telefoonboek of van een logarithmentafel, toch is dit een compliment want men vindt er dingen in die nergens anders zo duidelijk en zo penetrant zijn gezegd.

[p. 52]

De atmosfeer van het land en zijn gemeenschap in haar verschillende lagen, wordt uitstekend en soms zeer gevoelig weergegeven.

De schrijver bezit in hoge mate een kwaliteit die vrij zeldzaam is bij onze auteurs: hij is geestelijk dartel. Hij kan op de ongerechtigheden dezer wereld en op haar surrealistische aspecten reageren op een wijze die verontwaardiging niet uitsluit maar die een duidelijk gevoel voor verhouding en perspectief bewijst.

Hij bezit ook de kostelijke gave zich zelf niet doorlopend ernstig op te nemen.

Wanneer hij wél ernstig is, schrijft hij uitstekende reportages die ver boven het gewone peil van onze journalistiek uitsteken: zoals het kapittel over de begrafenis van de Mwami Mutara.

Trouwens zijn taal is opvallend elegant en zuiver, zonder hinderlijk provincialisme.

Tegen de titel van het tweede boek heb ik ernstige bezwaren omwille van het verkleinwoord ‘koloniaaltjes’ omdat ik uit mijn jeugd een trauma heb behouden, veroorzaakt door het veelvuldig gebruik van verkleinwoorden in de Antwerpse spreektaal. Maar enkele weken geleden vroeg een telefoonjuf in A'dam mij, toen ik uit de telefooncel stapte: ‘Een stadje, meneer?’

Sedertdien heb ik begrepen dat het nodeloos is tegen de taalkundige vertedering te worstelen.

Marnix Gijsen

Samen met het voorwoord van Gouverneur-Generaal Cornelis in het jongste werk van de auteur, is deze beoordeling van de dikwijls medegenloze kritikus Marnix Gijsen ongetwijfeld een van de beste, die de auteur zich kan wensen.

Het stofomslag van de bekende glazenier Herman Wauters uit Leopoldstad is een pareltje van een kunstvolle ‘blikvanger’.

Tenslotte mag er zeker melding worden gemaakt van het feit dat auteur, illustrator, uitgever en drukker het ‘consommez local’ in de praktijk hebben omgezet. Een voorbeeld dat navolging verdient.

Band.

‘Zo leven Koloniaaltjes’ - Bert Fierens - Uitg. V.A.B.-Kongo - Stofomslag in vijf kleuren van Herman Wauters - Verzen uit ‘Wonga’ van Walter Geerts - Voorwoord van Gouverneur-Generaal Cornelis - 260 blzn. Gebonden. Prijs 152,- fr. Drukk. Sodimca, Leopoldstad.