Awater. Jaargang 1

PoëzieClub

20 december 2001

Lieve poëzievrienden en -vriendinnen!

Er zijn nog altijd mensen die vragen: wat is een gedicht? Alsof je een schilder zou vragen: wat is een schilderij, alsof je een musicus vraagt: wat is muziek? Een gedicht, poëzie, is de kunst die door dichters wordt gemaakt. De ene doet dat een beetje beter dan de andere. Zo eenvoudig is dat.

Het grootste genoegen dat ik aan mijn nu tweejarig bestaan als Dichter des Vaderlands - als polderpoeet - mocht beleven is de ontdekking dat er zo véél mensen zijn met belangstelling voor poëzie. Het heeft naar het idee van sommigen nog altijd iets dappers, die poëzie - er lijkt nog altijd het idee te heersen dat die zevenhonderd getrouwen die dichtbundels kopen een soort dwazen zijn - variërend van goedmoedig tot gevaarlijk - in werkelijkheid speelt de poëzie een grote rol in het leven van zeer veel mensen. Ze zijn misschien wat kopschuw hier en daar, of ze lopen rond met vreemde, vergeelde ideeën over poëzie - een feit is dat op z'n minst de nieuwsgierigheid groot is.

Poëzie, dat is duidelijk, verwoordt voor veel mensen een essentie. Gedichten kunnen bij ziekte en tegenslag, bij feest en plezier, bij ingrijpende beslissingen en geestelijke noodsituaties een rol spelen die door geen enkel ander iets gespeeld kan worden. Soms is het de muziek die het hem doet, soms zijn het de woorden, soms is het van beide iets - het is altijd de poëzie.

Na mijn ‘primeur’ van vorig jaar - dat er iets in het belang van de poëzie zélf, de poëzie in het algemeen, diende te worden ondernomen - waarbij ik de komst van de eerste Nederlandse PoëzieClub aankondigde, hebben vele poëzieliefhebbers belangstellend gereageerd. Het is een belangrijke, warme ontdekking - dat er rondom de harde kern van getrouwen die tóch al af en toe een dichtbundel kopen - zoveel mensen met een hart voor poëzie bestaan.

We hebben u, poëzieliefhebbers, nodig om de club tot een succes te maken. Poëzie is iets om in stilte te lezen, en er je voordeel mee te doen. Poëzie is ook iets wat je met anderen wilt beleven, iets om te laten horen, om er die ‘samenzwering’ met gelijkgestemden mee te vieren - in een ruimte, in een ‘club’. Bij poëzie wil je dikwijls graag je geestdrift delen. Het kan niet anders of we zullen met veel leden zijn. Ik hoop er op en ik vertrouw er op.

Gerrit Komrij