Arsenaal. Jaargang 3

Cri dans la Boue

Ik zit als in een poel verzonken.
Wie redt mij van den harren nood,
waaraan ik ketenvast geklonken
wanhopig worstel met den dood?

[p. 140]

 

Ofschoon hij vriend is en verblijder

 

- want ik ben lang met hem vertrouwd -

 

heb ik nog hoop op een bevrijder,

 

die mij zal halen uit dit woud.

 

 

 

Ik zit als in een poel verzonken.

 

Ik strek mijn armen naar u uit.

 

Maar, ach, ik ben te diep gezonken,

 

opdat ik aan uw sterren stuit'.

 

 

 

TONY VAN PUTTE