Arsenaal. Jaargang 2

Aan God

'k Wist weer die grijns op mijn gezicht
En kon mijn zonden niet belijden.
Wanneer, mijn God, zal 't hemels Licht
Van hel en duivel mij bevrijden?

'k Heb U gemeden, 'k was nog kind,
Al wou ik immer naar U schrijden,
Ik heb geleefd, gefaald, bemind,
Gebraakt van walg, gesmeekt om lijden...

En zo 'k dit lijden heb gekend
Zal ik dan dichter tot U komen?
Of houd ik nog 't gelaat gewend
Naar hem die 'k noem: ‘Mijn God van dromen?’

Is 't waarlijk al aan mij verspeeld?
Of: zo uit pijn wordt kracht geboren
En 't bloedend Hart mijn wonden heelt
Straalt als het licht bij 't ochtendgloren

Door donkre nachten heen: Uw Beeld?

Willy Biliet.