Arsenaal. Jaargang 2

Regen.

De straten treuren in hun troostelooze kleuren
van grauwe nattigheid, wijl langzaam d'avond valt;
en menschen morren achter toegesloten deuren.

En menigeen verdroomt zijn tijd en raakt verward
met zijn herinnering doorheen het regenruischen,
dat ons gebonden houdt aan eigen huis en hart.

Johan De Coninck.