Arsenaal. Jaargang 2

Loutering.

Ik heb gevoeld hoe bitter-wrang
Een stille traan vloeid' op mijn wang
Toen na mijn eerste groot verdriet
Het scheen of ieder mij verliet.

Ik voelde in mijn hart een pijn
Die haat en boosheid heet te zijn
En 'k was dit voelen niet gewend;
Ik had slechts liefd' en zon gekend.

[p. 154]

 

Ik had te vechten hard en lang

 

Tot 't leven nam zijn oude gang.

 

Toen kon ik eindijk weder zien:

 

Eens kwam er vreugde nog misschien...

 

 

 

Ik heb als troost in mij bewaard

 

Wat ik in volheid had vergaard -

 

Zoo ben ik nu heel sterk en zacht

 

Wijl ik op 't nieuwe wonder wacht.

 

 

 

Mariette Van Ranst.