Arsenaal. Jaargang 1

[p. 237]

Er is nog iets...

Ik vraag me af wat ik nog eisch van 't leven,
is 't soms een vrouw, een boek of is 't een brood?
Zal ik, als arme stumperd, kunnen geven
wat 'k zelf ontbeer, of wacht ik op den dood?

En toch ben 'k mensch, met hunker en verlangen.
Er is nog iets dat om wat weelde schreit.
'k Voel weemoed naar een kus op malsche wangen,
er is nog iets voor 'k mij den strot versnijd.

Er is nog iets, iets dat ik niet kan zeggen,
er hangt nog steeds een jagen in mijn ziel.
Eén gift wou ik nog bij mijn prullen leggen
alvorens ik berustend vôôr U kniel.

Rik Lanckrock.