Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

Op 't gezigt van Filis.

Stem:
Aplonia myn Lief,
O Nagt Jalourse Nagt,
Ontwaakt myn Lief ontwaakt.
Hou Voerman van de Hel.
Ontrouwe Celadon.

DAar reist myn Morgester, hoe flonkeren haar straalen;
Ey zie de Nagt die vlugt, voor dit beminn'lyk ligt,
Nooit liet de gulde Zon de straaljes schooner daalen,
Nooit gaf hy meerder glans als dit volmaakt gezicht.

Ik kniel in nedrigheid voor uwe Schoonheid neder:

Vergeef my 't stout bestaan, beminnelyke Maagd,
Uw schoonheid is te sterk, myne Oogen zyn te teeder
Om u te aanschouwen, zie myn Hertje klopt, en jaagd.

Gy staat gelyk een Beeld gedost met purpre blozen,

En 't lugtig Kleed bestrikt met Lindjens, na de konst:
Syt gy 't me Nimf; ô neen! 'k sie Flora in de roozen,
Want al 't Gebloemte is net in 't Aangezigt gevronst.

Span Pauwen in 't Gareel? 't Is Juno, na het leven;

Haar Majesteit die straald in 't deftig wezen uit,
Gy hoeft geen Sterrekroon: u Sterretjes die zweven,
In 't hooge Voorhooft zo dra als g'uwe ooge ontsluit.

Zet op een Beukelaar een Lans vat in uw Ving'ren,

Zo zyt gy Pallas met haar onverwinn'lyk Schild,
Want gy weet schigt op schigt myn Boezem in te slingeren,

[p. 35]

 

En op u Borst werd al vergeefs myn kragt gespild.

 

Geeft haar een Koker, Boog, en welgeveerde pylen,

 

Gy ziet volmaakt in haar Diana voor uw staan,

 

Myn Boezem, draagt het Hert, waar na myn Nimf gaan ylen,

 

En rust niet, voor haare spies het zal neder slaan.

 

Waar blyft de Swane Jagt, met opgezette Kuyven,

 

Tree in haar Koets me Nimph, gy zeit de Mingodin,

 

Ja! 'k zie dan Venus zelfs, gepaard met Tortelduyven,

 

Want in uwe Oogen zyn de schigten van de Min.

 

Kom dan myn Venus laat ons t'samen trekkebekken

 

Denk als Diana eens om uwe Endimion,

 

Als ik myn Flora kus, zal Pallas Schild ons dekken,

 

Ey drenk, ô Juno! drenk my uit uw Huuw'lyks bron.