Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

Zang aen Fillis.

Op de Zang wyze: Fillis toen gy laest, enz.

1.

SChoon ik zucht om uw' bekoorlykheeden,
Schynt Gy doof, ey Fillis wat 's de reeden,

Myn hart,,, Lyd smart,

Door zulk een koelheit, ach!

Fillis gund my eens een lach.

[p. 143]

 

2.

 

Maer geen lach gesprooten uit veragting!

 

Neen myn ziel, maer eerder uit hoogagting,

 

Die Gy,,, Gansch vry,

 

Uit medelyden geeft;

 

Want myn ziel daer door herleeft.

 

3.

 

'k Zal dan stil, en ook eerbiedig minnen,

 

Dat 't geen oog ooit geeft aen uw Vrindinnen,

 

Want de Eer,,, steeds teer,

 

Lyd nooit wild gerucht,

 

Me ontdekt zyn min best door een zucht.

 

4.

 

Mag my dat geluk noch niet gebeuren?

 

En wild Gy volstrekt dat ik zal treuren?

 

Dan zal,,, Ik al

 

Myn lyden en myn druk,

 

Wyten aen myn ongeluk.

 

5.

 

Maer waer uit spruiten myn ongelukken,

 

Die myn ziel zoo fel, envinnig drukken?

 

Haet Gy,,, dan my?

 

Of haet gy 't Echt verbond?

 

Nooit sprak die tael een wyze mond.

 

6.

 

Want in d'Echt, daer smaekt men eerst

 

die weelden

 

Die geen Maegt (hoe wys) zig ooit verbeelden

[p. 144]

 

Al 't zoet,,, Al 't goet

 

Heeft een dubble smaek.

 

Niets haeld by des Echts vermaek.

 

7.

 

Hoe men mag de Kinder liefde afmaelen,

 

Kan niet by twee eensgezinden haelen,

 

Geen zuur, ,, heeft duur;

 

Want Liefde maekt elk bly.

 

LACHE BEKJE, EY! KUST MY.