Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

Meizang.

Vois: Ach Kloris zal ik eeuwig klaegen.
Of: Hier heeft my Roozemond bescheiden.

1.

IK zing de groene Mei ter eeren;
Ik zing de prille jeugd van 't jaer;
Nu aerde en Hemel kwinkeleeren,

In ons ontloken Tempe aen 't Spaer'.

2.

Heft aen, gewiekte woudmuzykers!

Heft, blyde Philomeelen, aen;

Helpt, zangerige vedelstrykers;

Helpt, zangstefs, blyde toonen slaen.

3.

De barsche winter is geweeken,

Naer guurder Lugtstreek op ontboon,

Thans ruischen weer de ontdooide beeken,

Van labbre koeltjes voortgekroon.

[p. 17]

 

4.

 

Thans groend weer onder onze zoolen

 

Het rykgestikte veldtapeet,

 

't Geboomte spreid, daer we om gaen

 

doolen,

 

Ons boven 't hoofd een zonnekleed.

 

 

 

5.

 

Wat zyn de boschjes vol geweemel

 

Van onbekommert pluimgediert,

 

Dat lustig in zyn groenen hemel,

 

Met ons het jaerig Meifeest viert!

 

 

 

6.

 

Wat valt hier niet al geurs te rieken;

 

Zoo haest Apol te waegen stygt,

 

En Zephyrus, in 't uchtend krieken,

 

Vrouw Floraas bonte keurs ontrygt!

 

 

 

7.

 

Wat valt hier niet al kleurs te kyken;

 

Daer Chloris op haer' groenen troon

 

Zit als Koningin te pryken,

 

Gesierd met meer dan goude kroon.

 

 

 

8.

 

 

 

Wat valt hier al muzyks te hooren,

 

Daer 's Koekoeks zang de maat inhoud;

 

Uw wildzang schept den bergen ooren,

 

ô Schelle burgers van ons woud.

[p. 18]

 

9.

 

Wat valt hier niet al zoets te voelen;

 

Daar nieuwe kragten door de leen,

 

En nieuwe geesten vlugger woelen

 

Door brein en bloed en merg en been.

 

 

 

10.

 

Wat valt hier thans al zoets te smaaken;

 

Daar melker gul den dorst geneest,

 

Met stremlis onder koele daken,

 

En Moezer nieuwe kruiden leest.

 

 

 

11.

 

Zwygt, vorsten, van uw banketteeren;

 

Betaelt uwe overdaet vry duur,

 

Daer al de zinnen liefst gasteeren,

 

Is aen de tafel van Natuur.