Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2


De Onstandvastige Minnaer. Vois: Wagt me voor dat Laentje &c. 1. Eer Hy laetst liefde draegde, Wierd Hy bemind, gevryd, Van zoo veel jonge maegden, Om zyn bekoorlykheid; Elk wenschte 't lot te treffen, Dat Hy haer eensjes zouw Tot groot geluk verheffen, En schenken haer zyn trouw.
[pagina 9]
2. Climeene was de eerste, Die, tot Philanders spyt, Zyn trotsche hert beheerschte, Hy minde haer een' tyd, Maer niet heel lang na dezen, Verliet Hy zyne min, Zy was te bruin van weezen, Een blondje was zyn zin. 3. Hy ging dan heen naer Cloris, Maer die was veel te rood. Toen vreed Hy naer Lycoris! Haer neus was wat te groot. Daer naer liep Hy naer Fillis, Maer die was wat te bleek. Toen vroeg Hy 't Amarillis, Wel haest een heele week. 4. Maer nogthans niet standvastig, Zy was hem wat te lang. Clarinde veel te lastig In haren ommegang, Door al te veel te praeten. Hy vree haer maer een' dag. Astree heeft hy verlaeten, Die had geen moojen lach.
[pagina 10]
5. Toen ging Hy naer Dorinde, Lucina, Dianier, In elk was wat te vinden; Die was hem wat te fier, Dees had geen mooje tanden, Dat in de spraek misstond; Die was te slegt van handen, En al te wyd van mond. 6. Toen was Hy op Climeene En Cloris weer verzot, Dog liep daer blaeuwe scheenen, En voor een ieders spot, Eer Hy laest liefde draegde, Wierd Hy bemind, gevryd, Van zoo veel jonge maegden, Om zyn bekoorlykheid.