Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1(1745)–Anoniem Apollos Nieuwe-Jaers-Gift. Aen Het Bekoorlyke Hollandsche Jufferschap.– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Herders-klacht. Stem. 'k Zwoer dat nooit de Min zyn Macht. 1. NAauwlyks was de gulde Zon, Uit haer kimmen opgerezen; Als den Herder Philemon, Van zyn Meesteres geprezen, Teer bemint; en niet versmaet, Dus in Eenzaemheit gink zuchten. Teer bemint; maer nooit versmaet Dees zyn klachten horen laet. 2. 'k Heb das (klaegt hy in 't verschiet,) 't Zoet der Min beproeft; maer heden Strekt het my maer tot verdriet, 'k Heb een Schone aengebeden In myn Hart; maer nu 'k haer mis, Raekt myn vuur nog meer aen 't gloeyen In myn Hart; maer nu 'k haer mis, Mynen brand nog felder is. [pagina 175] [p. 175] 3. Ag! had ik nog nooit geproeft, 't Zoet van Venus vreugt Banketten Dan zoo had ik nooit behoeft Al myn vreucht aen kant te zetten; En geboeit, te werden in Straffe banden van de liefden: En geboeit te werden in Straffe banden van de Min. 4. 't Was pas de eerste mael als ik, In het Minnen onbedreven, Moest, als in een ogenblik, Myne vryheit overgeven, Aen een Schone die 'k altyt, Toonden dat ik haer beminden Aen een Schone die 'k altyt. Minnen zal in Eeuwigheit. 5. 'k Kreeg nog wel gelegentheit, Om aen 't oogmerk van het Minnen Te voldoen, die zoete Meit Wenschten 't ook van Hart en zinnen; Maer de Norsche Lukgodin, Was me in alles altyt tegen: Maer de Norsche Lukgodin, Was niet gunstig in myn Min. [pagina 176] [p. 176] 6. Hemel! gun dat niemant 't schoon, Minnen komt, dat my doorgriefden; Laten wy elkaer tot loon Zyn, van onzer beider liefde; En laet de Stantvastigheit, Nooit zyn uit haer Hart gebannen; En laet de Stantvastigheit, By haer zyn in Eeuwigheit. 7. Want eer zal het Water Vuur, En den Hemel, Aerde werden; Eer dat Damon 't een'ger uur, In zyn Min niet zal volherden. Goon! laet hy dog 't een'ger stont, Zien myn trouwe Min bekronen; Goon! laet hy dog 't een'ger stont, Zyn met haer in 't Echtverbondt. Vorige Volgende