Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

d'Ondankbare Cupido.

1.

IN 't diepste van de middernagt,
Wanneer 't gestarnte blinkt;
En 't ligt der Zonne zinkt;
En al 't menschelyk Geslagt,
In 't zwanedons verborgen,
Violen slegs laet zorgen.

2.

Kwam Venus Zoon, dat wufte kind;
Dat kind dat al wat leeft

[p. 171]

 

En al wat adem heeft,

 

In brand zee en geheel verwind,

 

Dat kind dat met zyn schigten,

 

Doet alles voor hem Zwigten.

 

3.

 

Dat Fieltje klopte lustig aen,

 

En riep als met getreur;

 

Ey opend uwe Deur,

 

Ik ben een kind, Ey zie my Staen.

 

Ik druip schier van den regen,

 

En ben geheel verlegen.

 

4.

 

Het deerde my van 't kleine Wicht,

 

Ik opende myn deur,

 

Daer zag ik door een scheur,

 

Het Boefje staen met boog en schigt,

 

En vleug'len aen de armen,

 

Wie zou zig niet ontfarmen?

 

5.

 

Hy droop, en trilde van het nat;

 

Ik zette met 'er vaert,

 

Het halsje by den haerdt;

 

Daar 't neffens my wel warmpjes zat;

 

Ik droogden hem zyn hairen.

 

Maer hoord myn wedervaren.

 

6.

 

Als 't Guitje was gewarmt en droog,

 

Kom zeid het za wel aen,

 

Laet my hier eens begaen,

 

En zien of myn gevreesden Boog,

[p. 172]

 

Door zulk een zwaren regen,

 

Niet heeft een krak gekregen.

 

7.

 

Hy spantse in een ogenblik,

 

En zet voor aen op 't spits,

 

Een scharp gesleepen flits,

 

En zonder eenig lang gemik,

 

Treft hy myn ingewanden,

 

En doet myn zinnen branden.

 

8.

 

Toen springt hy op, als heel goet schiks,

 

Nu ziet gy hier voor 't oog,

 

(Zegt hy) dat myne boog,

 

Nog ongeschonden is en fiks;

 

Weest bly van mynent wegen,

 

Voor zulk een groten zegen.

 

9.

 

Maer armen Sul gy zult hier na,

 

In uw getroffen hart,

 

Haest voelen welk een smart,

 

Ik u aenzetten kon zoo dra:

 

Gy brand nu reeds van binnen,

 

Ga spot nu vry met 't Minnen.