Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

[Cupido kan weer niet Rusten]

Stem:
{ Polephemus &c.
{ Nu de Meytyt is gekomen.

1.

CUpido kan weer niet Rusten,

Al zyn lusten

Strekken weer tot tydverdryf,
En hy schiet weer ondert Hondert

Dat het Donderd,

Yder krygt de Min op 't Lyf.

2.

Domme Klaes is wel getroffen,

Al zyn stoffen,

En zyn blaesen, is maer Windt;
Hy moet zig tot Liefde wennen

En bekennen

Dat hy Jansje teer bemind.

3.

Franck die vryd zyn Jacomyntje

Ook geen klyntje,

[p. 158]

 

Maer de Vader die Zeyd Neen:

 

Nu wil Franck haer stil bekruypen,

 

Of gaen sluypen

 

Met haer naer Vianen heen.

 

4.

 

Keesje noemd zyn Alidaetje

 

Beste Maetje,

 

En hy meend het zal wel gaen:

 

Kyk wat maekt hy al Bravaden,

 

En Strykaden,

 

Als een France Courtizaen.

 

5.

 

Karel met zyn kromme Scheentjes,

 

Zet zyn Beentjes,

 

Tans veel netter in postuur

 

Ja hy is geheel ontlooken,

 

Zints Catooke

 

Hem ontstak door 't Minnevuur.

 

6.

 

Bram die schynd een Minnekruyer:

 

Want dien bruyer,

 

Blyft niet langer op een Stee,

 

Als de luy die met de Wagen,

 

Loopen Vragen,

 

Moetje Knollen, Kool of Peen.

 

7.

 

Gys wou ook een Kansje wagen;

 

Op zyn Vragen,

 

Antwoord Mietje, spytig Neen:

[p. 159]

 

Nu gaet hy geheele dagen,

 

Eenzaem klagen,

 

En betreurd zyn blauwe scheen.

 

8.

 

Ik heb 't ook gevraegt, aen Leysje;

 

Maer dat Meysje,

 

Keek zoo bars gelyk de Droes:

 

Nu gaen ik myn brand verkoelen,

 

En afspoelen,

 

In een frisse volle Kroes.