Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

Ander.

Stem: Als 't Voorgaende.

1.

WAt drift ontroert myn Zinnen!
Wat vuur ontfonkt myn hart!
Liefde is 't die my doet Minnen,
En in haer strikken wart.
Ik voel dat ik moet zuchten,

[p. 96]

 

En dit gezucht my leert,

 

Dat ik met groot genuchten,

 

My voeg na haer begeert.

 

 

 

2.

 

Iets vol bekoorlykheden,

 

Is in myn Ziel gestort,

 

Een gift dat al myn leden,

 

Doet kwynen en verdort;

 

Maer 't is te sterk van magten,

 

Om niet gelieft te zyn:

 

En ik te zwak van kragten,

 

Te myden dit fenyn.

 

 

 

3.

 

Ik voel myn kragt vervloge:

 

Als 't voorwerp zig vertoont,

 

En ook het groot vermogen,

 

Dat myn tot Liefde troont.

 

Zyn dit de Wreede plagen,

 

Der Liefde, die s' ons geeft?

 

Wie zou dan niet graeg dragen,

 

U juk zoo lang hy leeft.

 

 

 

4.

 

Men ziet wel veele Herten,

 

De liefde wederstaen:

 

Maer moeten, het mag smerten,

 

Haer juk eens neemen aen,

 

Liefd' zegt men kan ons geeven,

 

Geluk, en Heil, en Vreugdt;

[p. 97]

 

Zou 'k dan zonder Liefd' Leeven,

 

De tyt van myne Jeugdt.