Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

De Klagende Tyter verrast.

1.

TYter laestmael aen een Boom,
Aen een Kristalynen Stroom,
Neergezeten aen de Dreeven,
Storten daer met droef geluyt,
Zyn benaude klagten uyt.
Heb ik Cloris iets misdreven?

[p. 63]

 

2.

 

Zeg my bladerryk geboomd,

 

Vrolyk Beekje dat hier stroomd,

 

Visjes die in 't Water zweeven,

 

Vogels die hier Tiereliert,

 

En van Tak op Takjes zwiert,

 

Heb ik Cloris iets misdreven?

 

 

 

3.

 

Tuig dan Witgewolde Vee,

 

Hoe ik Cloris hier ter Stee,

 

Dikmaels Kusjes heb gegeven,

 

In het Klaverryke gras,

 

Doe zy my nog gunstig was,

 

Heb ik Haer dan iets misdreven?

 

 

 

4.

 

Cloris Lief en heugt u niet,

 

Wat voorheen wel is geschiet:

 

Doen ik in uw gunst mogt Leven,

 

Zwoert gy toen niet dat ge uw Trouw,

 

Nimmermeer verbreken zou,

 

Heb ik U dan iets misdreven?

 

 

 

5.

 

Ach! wat mag de reden zyn,

 

Dat ik zoo vol Minnepyn,

 

Voor u stuurs gezigt moet beven?

 

Dat ik Dag en Nagt tans klaeg,

 

En my zellef ondervraeg,

 

Heb ik Cloris iets misdreven?

[p. 64]

 

6.

 

Clorisje, die onverwagt,

 

Stil beluisterde zyn klacht,

 

Riep: ach Herder spaer uw Leeven,

 

'k Min ik Min u maer alleen,

 

Gy zyt mynen. Neen, ô neen,

 

Cloris hebt gy niets misdreven.