Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

Harders-zang.

Op een aangename Wys.

De Zuyder-zon liet zyne stralen,

Op Veld en Akkers nederdalen,

Wanneer Pylander adem-togt,

In 't lommeren en de schaduw zogt.

In 't naaste Woud, om 't Zonne-ligt te ontvlugten,
En uyt de Borst van zyne Min te zugten,

Daar hy zyn Rozemond,

In 't groen al slapend vond,

[p. 32]

3.

 

Als opgetogen door verwonderingen,

 

Begon de Harder dus te zingen:

 

Waar vond men schoonder Tafereel.

 

Gemaald, door 's Kunstenaars Penceel,

Als my hier werd vertoond in 't leven;
'k Zie Rozemond hier rusten by een Bron

In 't lommer van de groene Dreven

Voor 't steken van de Middag Zon:

Terwyl haar blonde ontsnoerde Haren
Doorvlogten zyn met Bloemen en Blaren:

Gy Pluym-gedierd, ontwekt haar niet,

Laat die bekoorelyke rusten,

Myn Oog moet zig nog wat verlusten
In 't schoon dat my 't hier bied

O lief geval! dat voor myn Ogen

Komt zo veel schoonheyd t'zaam vertogen.