Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

Harders-gezang.

Stem: 't Schynd dat myn Zieltje zyn enz.

Lestmaal in 't Krieken al vanne den Dagen,
Als 'er de Zonne zyn ryzen kwam doen
Gink ik 'er myn Schapen te Velde-waart jagen.
Om in het Bedouwde Gras te voen,
Ik lydeze zoetjes aan een Water-kant,
Daar ik myn zoete Harderinnetje vant,

[p. 20]

 

Dien ik met enen aangenamen Lag,

 

Doen heb geboden eensjes goeden dag,

Ik zyde wel zoete Harderinne,

Waar wilje alzo vroeg na toe?
Rust dog een wynig myn zoete Vriendinne,
Neen Harder zydzy, ik ben nog niet moe,
Den dag begint en, ik ruste nog niet,
Maar op het lest zy haar gezeggen liet;
Daar vonden zy een bekwame stee,
Daar gingen zy zitte rusten met haar twee.

Daar gingen zy byde zitten en rusten,

Niet ver van een klaar Water-kant,
Daar hy zyn Liefje wel Duyzend-maal kusten;
Daar hy zyn zoet vermaak in vant.
Hy ly zyn Hoofje in zyn zoete Liefs schoot,
En met zyn Handjes op haar Borsjes bloot,
Daar lagen zy byde tot aan de Middag,
Dat men de Zon uyt het Zuyden zag.

Doen wouder myn Harderinnetje schyden,

En met haar Schaapjes henen gaan,
Ik zy Harderinne, wilt nog wat byden,
En laat het vry op Philander staan,
Ik zalze dryven over Berg en Dal,

[p. 21]

 

Alwaar het myn Prinçes gelieven zal;

 

Ik zal 'er ze lyden en brengen in rust,

 

Aldaar het myn Harderinnetje lust.

Zy zy wel Harder wilt gyze dryven,
Dryfze vry aan myn Vaders Hof,
Ik zal hier zo lang wagten en blyven;
En daar mee zo nam hy oorelof,
Daar mede zo nam hy zyn af-schyd,
En met een Kusje haar adjeu gezyd,
Hy zyde wel Liefste, na de Zonne-schyn,
Zoo zal ik weder by myn Engel zyn.