Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

[Een Meysje excelent]

Op een Aangename Wys.

Een Meysje excelent,
Zeer çierlyk boven maten,
Staat in myn Hert geprent,
Met Goud en Zilvere Platen,
Zy is 'er een Schone Maagd,
Die myn Jonkhert behaagd,
Ik hoop dat zy der nog Liefde draagd.

Haar Borsjes die zyn rond,
Als Appeltjes van Granaten,
Haar Adem uyt haar Mond,
Ruykt zoeter als Note-muskaten,
Haar Ogen die zyn klaar,
Als een Christal voorwaar,
Og! og! hoe schoon krult haar dat Haar.

Haar Tanden in haar Mond,
Zyn Witter als een Yvoren,

[p. 36]

 

Van alles is zy 'er gezond,

 

En daar toe scherp van Oren,

 

Van alles is 't Meysjen wel,

 

Om te vermaken een Jong-gezel,

 

Og! og! hoe schoon blinkt al haar Vel.

Haar Klederen als een glans,
Ziet men om haar Lyf zwieren,
Zy ziet zo gaarn Jonkmans,
En ik die Venus Dieren,
Al zouden wy zyn een Paar;
Og! had ik het Meysjen maar,
Zy ziet my zo geern en ik Haar.

Daar toe zo is zy Ryk,
Van Landen menigvuldig,
Van Deugd en Eerbaarheyd,
Niemand en blyft zy schuldig,
Van eerlyk Geslagt, Zo is zy opgebragt,
Men doet van haar Perzoon geen klagt.

De Luyden vragen myn,
Wat voor een magt dat wezen,
Dat door den Mond van myn,
Zoo çierlyk word geprezen,
Dan zeg ik die 't kan raan,
Die aan deez' Tafel staan,
Den eersten Dronk zal hy ontfaan.

Ag Liefste Engelin, Mogt ik u eens genaken,

[p. 37]

 

Met een opregte Min, Tot aan uw Lippen raken,

 

Dan zou deez' myne lust,

 

Aan u al zyn geblust,

 

Ag liefste Lief nog eens Gekust.

Adjeu, adjeu myn Lief,

Ik wil na Oostindie Varen,

't Moet eens gescheyden zyn,

Een Reysje voor zeven Jaren,

Als ik 'er leg op de Ree,

Zoo menigen Myl in Zee,

Zo denkt op God, en myn Liefje mee.

Adjeu, adjeu myn Lief,

Adjeu, ik gâ nu dolen;

Gy zyt 'er myn zoete Lief,

Schryft myn op u Parole.

Daar 'k in leze mag heel Liev'

Troost, in u aang'name Brief.