Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

[p. VII]

Voorrede aan den lezer.

Elk Zotje heeft zyn Marotje, en een yder meent, dat zyn Aap moye Jongen heeft. Dus ziet men 'er die gestadig met de Neus in 't Boek zitten, en zo grynig zyn dat 'er niet een Lachje af en mag. Wat my aangaat, ik benyde die Juffers hun verkiezing niet, maar houde voor

[p. VIII]

my vry wat meer van Vrolyke dagen, en van Plyziertjes, die een jong hart vermaken. Wat dunkt u Lief hebbers van een Glaasje, Witte of Rode Wyn? en gy beminnende Juffertjes, die niet gaarne den naam van wreed en onmededogend zoudet dragen, is het niet beter met een Valk gevlogen, dan met een Uyl gezeten?

Ik was in zo een Vrolyke luym, wanneer ik voornam dit Werkje by een te verzamelen, om u Hart te Vermaken, en u zomtyds eens smaaklyk te doen Lagchen. Want allerley Oly-Podriego zulje hier vinden, Oud en Nieuw, voorheen gedrukt, dog noyt uytgege-

[p. IX]

ven. Het is voor Oud en Jong, voor Mooy en Lelyk, met allerley Grapjes en Spreukjes doorvult; men vind 'er Minne-Digten, Herders-Zangen, Mengel-Zangen, en ik weet zelf niet wat al, want anders was 't geen Oly-Podriego. Wanneer Jonge luyden onder een glaasje zitten, en Vryers en Vrysters met malkander mallen, kunnen ze hier in stoffe van Kortswylen vinden; en wat goeilyks leren, zo ze 't niet wisten. Maar onze Meysjes zyn nu al vroeg op zulke zaken afgerigt, en weten gemakkelyk de Hartjes der Minnaren te bekoren. Laet ze dan zamen Vrolyk zyn, want tot Vrolykheyd dienen deze

[p. X]

geestige Liedjes, en het is daarom, dat wy die den Naam van een St. Nicolaas-Gifte gegeven hebben, want wy geloven waarlyk niet dat die goede Heylig, een houte Klaas geweest is. Zeker heeft hy ons daar toe al te Vrolyke dag gegeven. Daarom

Zoete Meysjes, lieve Bekjes,

Moye Heertjes, zoete Gekjes

Wilt ge Zinge, zaam Kwinkelere,
Gy kunt dit Boekje niet onbere.

k.v.i.