Apollo of Ghesangh der Musen
(1615)–Anoniem Apollo of Ghesangh der Musen–
AuteursrechtvrijStemme: Alst begint.ARch Venus vvicht
Is dit u sotte lust,
Dat gh’in my sticht
En niet vveder en blust
Dees vvreede brandt die mijn vervvonen hert
Verteert, verteert,
Verteert o vlam! Met al te vvreede smert,
| |
[pagina 101]
| |
Neyght eens u oor
Om t’aenhooren dees klacht,
Van hem die voor
V gants leyt in onmacht,
En blijft toch nu niet langer siende blindt,
Dat bid, dat bid,
Dat bid ick u vvel lieflijck Venus kindt.
Neemt uvven schicht
En raeckt haer in ’t gemoet,
Van die 'tgesicht
My soo veel lijden doet,
Op dat sy eens bevindt in haren sin
VVat pijn, vvat pijn,
VVat pijn ick lijd door al te trouvve min.
Ay mijn Godin
Komt opent uvven deur,
En laet doch in
V dienaer die hier veur
V staet, en soeckt te doen sijn droeve klacht,
Hoe ghy, hoe ghy,
Hoe ghy hem hebt door liefde t’onderbracht.
Rasende dan,
Voesterse van mijn kruys,
Koom ick hier an,
Dolende naer u huys,
Op hope van eenmael te zijn verhoort,
Daerom, daerom,
Daerom Godin en vveest doch niet verstoort.
Ach ghy hebt niet
Genoech gesien dees pijn,
En het verdriet
Van dit doodtlijck fenijn,
’T vvelck leyt en vvroet in mijn vervvert gemoet,
Dat my, dat my,
Dat my vvel duysent dooden sterven doet.
Eer dat de min
In dese vvreede smert,
My in den sin
Eerstmael gesonden vvert,
Sey ick, de liefde vvas een kinder-vverck,
Maer nu, maer nu,
Maer nu valt my de minne veel te sterck.
Siet dat den Godt
Die ghy nu niet en kent,
En mede spot,
V oock geen pijl en sendt,
En dat hy u geen hulp en doe met haest,
VVaer van, vvaer van,
VVaer van ghy dan lichtlijck Nimphe raest.
|
|