Apollo of Ghesangh der Musen

[T' Ghetopte volck, (als gantsch ghemeen)]

Op de stem: O heyl'ghe Drijtal wellecom.

T'Ghetopte volck, (als gantsch ghemeen)
VVeeck-ganghers lancx der strate:
Van Cypres Vrou, en 'tVVichtjen cleen
Valt deur-gaens hunne prate,

[p. 70]

 

Gheen spieghel hun, Eurotas vliet:

 

D'verbeeld' Iupijn: in kennis niet,

 

'T schijnt Perseus kracht, hun steygert staedts te bate.

 

Achilles, mind' Polijxena:

 

In ysren slaep door 'tmallen.

 

Paris, met vvil,de Helena:

 

Tot schaa, des Pryaams vvallen.

 

Dianas glans, dood' Acteon.

 

Orpheus, door min, socht d'Acheron:

 

Helsch padt bekent, in droefsten druck ghevallen.

 

'T gheblinde VVicht, met yver lockt

 

'S rondts rijckst vernuft, in stricken.

 

Hyaena, 't dier: door stem, verstockt

 

Den mensch: als Venus, 't micken,

 

Door dertel Soons flits: schadelijck,

 

Als Gorgonis ghesicht: door blijck,

 

Noch Hemel vreest, maer hoogen Hemel vvicken.

 

'T is stout bestaen, ja, Atropos

 

Vaeck, (als door u) te veyrdich:

 

VVijckt noch de Goon, maer d'Anteros.

 

VVicht, noodeloos, onvveyrdich.

 

Hoe? noodeloos, soms een tot heyl,

 

Oft valschen schijn: u schichten veyl:

 

D'mensch haest bestormst, door snooden lust te cyrdich.

 

Vrou Angerona, heerst te strengh.

 

't VVicht raest, by Amstels boomen.

 

Of Atropos gaf, draets verlengh,

 

En doodt, in Lethes stroomen:
Denckt 't eeuvvich goet: by 's vverelts snoot,

 

Hoe ziel, door vveeld', krijcht hardtste stoot:

 

Tot vrije vreucht, gevvenschste heyl den vroomen.

 

VVaer Pluti schat, 's menschs roeping vvenck.

 

Ziel-heyl, tot scha: verderflijck.

 

Gelt, gelt, is d'roep: o! schepsel, denckt

 

Dijn teedre lichaem sterflijck

 

Schraept 't aerdsch by een: voor cleynen tijdt

 

Cupido, soms, 't een deucht toe vvijdt

 

Peyst 't Helsche goet, is snoode sonden erflijck.

 

 

 

Prince.

 

Prins, vvien ghy zijt, denckt liefdes pijl,

 

Bracht meenich in't besvvaren:

 

'T eerst, gulden schijn: droef metter yl,

 

Door dreck, doet onrust paren;

 

Maer reyne min, sluyt in dijn borst,

 

'T ong'luck, u dan niet terghen dorst:

 

In deucht bemint, so schuvvt ghy 't helsch vervaren.

P.V.Z.

Sondich is de mensch.