Apollo of Ghesangh der Musen
(1615)–Anoniem Apollo of Ghesangh der Musen–
AuteursrechtvrijOp de stemme: Als ick uyt Wandlen gae, door menich schoon prieel.
1 O Groot vermoghen Min!
V dertel siecke lust,
Speelt in mijn hert en sin,
En kittelt sonder rust,
O soete tyranni die my dus vveelich jaeght,
Na die, na die, na die, mijn hertjen liefde draeght.
2 De minne quetst my 't hert
Niet pijnelijck noch vvreedt,
Ondraeghelijcke smert
Ick noyt in't minnen leedt,
Of yeder Minnaer klaeght dat hem de liefde doodt,
Daer van, daer van, daer van, heb ick de minste noodt.
3 Int Minnen ick ghevoel
Een oversoete vreucht,
Mijn hert vol bly ghevoel
En oock mijn frische jeucht
Ick nievvers beter doch besteden konnen sou,
Dan in, dan in, dan in, de diensten van mijn vrou.
4 Vervloghen vvas mijn gheest,
Mijn sinnen en verstandt,
Door't groot vervvondren meest,
Van uvve schooneyts brandt,
En door mijn keurich oogh, dat op u bleef vergect
Ben ick, ben ick, ben ick, tot uvve lief vervvect.
5 Gheseghent is de uyr
Van den ghevvenschten dagh,
En vvel mijn avontuyr
'K gheluckigh noemen magh,
Als uvve schoonheyts glans, mijn dorre borst bescheen,
VVaer uyt, vvaer uyt, vvaer uyt, de droefheyt flucx verdvveen.
6 Dus nu verscheenen Son
Die my soo vvel gheviel,
Haer schoonheyts glinster kon
Verquicken haest mijn ziel,
Ghy suyverden mijn borst van droefheyts dampen naer,
Hoe vvel, hoe vvel, hoe vvel, 't vervvert in't herte vvaer.
| |
[pagina 68]
| |
Mijn leven en mijn hert.
Mijn aldervvaerste goet
V opgheoffert vvert,
Mijn lief, mijn eer, mijn bloet;
Liefd vveder o Princes! die u soo troulijck mint,
Dat hy, dat hy, dat hy, daer in gheen eynde vindt.
|
|