Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 45]

XLIII

Gij kunt niet blijven hier
omdat uw hart aan andere
weelde gehecht is al.

mijn leugen was daarom
enkel om uw zielerust:

dat wanneer u op uw
grote goden van de zee
van onze stranden weer,

u lachen zou en klinken
met elkaar om dat ‘uw schuld
in Afrika verborgen is’.

en denken zou dat uw
vloek door de eeuwen
heen steeds wordt gedragen
door de donkere kleur van Afrika.

maar de laatste bomen
van dit woud: ze fluisteren:
herroep de leugen, want die
zijn schuld verwerpt
draagt een groter juk.