Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 39]

XXXVII

Wij naderen het einde.
het dichte woud ligt achter
en vóór gloort zonlicht
scherp al door bladeren.

gebrul van leeuwen
ligt ver en lawaai
van olifanten klinkt
slechts vaag tot onze oren door.

ook de tamtamgeluiden
blijven achter ons
verzonken in het duister.

voor ons doemt het licht
weer op en negers gaan
hier al gekleed.

de reizigers kijken om
en dralen als in aarzeling.

Is het heimwee naar het woud,
of vreugde van uit het woud te zijn?