Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 13]

XI

Uw glimlach zegt: het is recht
dat ieder strijdt voor wat hij
had: uw glimlach vraagt: maar
wijs mij aan den negerman een vijand.

gij vangt mijn hart in groot gelijk:
waarom dit immer strijden, als geen
hem ooit heeft wat misdaan?

is niet iedereen zijn vriend,
streelt niet iedereen de kralen
van zijn stil-eenvoudig hart?

vindt hij niet in elke straat
een open deur in het witte woud;
en verwenning soms - zoals men
eenzaam dwalende dieren verwent,
en wollige katten in medelijden
op de schoot van oude vrouwen? -

heeft hij niet alles in het
witte woud, een bed, en brood
en doffe medelijden.... zolang
hij neger man zijn anders-zijn,
zijn neger-zijn gedenkt?