Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 71]

Namiddag

De koude moeder
baarde godenzonen
in de zon
de kale kusten fijngewreven zand
omspoelen
lachend de golven
ritselende stenen
rollen ver de baaien in
en schelpen spreken
de dode hitte
loert in smalle spleten
strepen in de donkere
huizenschaduw
van het slapend dier

De mens is weggekropen
in koele kamers
zij wachten
tot het licht weer
op het water breekt
in de witte zee
zij drinken thee
naakte baders later
pijnlijke pret
van het rennen
en het zinloos spatten
droeve wezens willen
niet geloven
aan het einde van de dag