Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 61]

De dichter

De wereld ziet niet meer
zijn strijden
zijn donker lijden is
een schelle kreet
langs klamme straten
die de nacht
besmeurde en
bevlekte

De dag brengt voor hem
niet meer
het stillen van de pijn van
eeuwig
eenzaam zijn

De mensen zien niet meer
zijn glijden
naar het noorden
waar de dagen trage
nachten brengen

Hij kan niet meer
de pijn verdragen
hij moet boeten
daar waar hij alleen
bestaat
eeuwig
in zijn eenzaamheid