Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[Och droevigh naer beschaduwt wout]

Stemme: Doen Daphne d'overschoone Maeght.

OCh droevigh naer beschaduwt wout,
Ontspreyt doch u telgen, en scheytse van een,
Daer haer mijn Nymph stadigh onthoudt,
Of draeght doch mijn droevighe suchjes daer heen,

[p. 129]

 

Dat haer 'r medooghen // doet komen voor ooghen

 

Van hem die haer al suchtend' nae-jaeght.

 

Minnende Satyren, doet haer doch pooghen

 

Door vreese, naer my, die om haer klaeght.

 

Maeckt dat sy stadigh sucht // naer my, daer sy voor vlucht,

 

Dat ick haer gunste door anghste gheniet,

 

Dat sy soo ras naer my, als voor u vliedt.

 

2 Mijn weeldrigh Vee verlaet ick soo vaeck,

 

En laetse alleenelijck weyden in't wout,

 

En volgh haer, doch eer ick haer naeck

 

Ontvluchtse my weder, vrymoedigh en stout,

 

In diepe speloncken, in holen, en kuylen,

 

In gaten, in hoecken, in 't droevighst' van 't bosch

 

Gaetse haer stralende schoonheydt verschuylen,

 

Door hegghen, en struycken, en slijckerigh mosch:

 

Daer ick al suchtend' dan // soeck waer sy vluchten kan,

 

Maer 't schijnt dat Diaen haer Godlijck bekleedt,

 

'k Verliesse ghelijck Pan Syringa deed.

 

3 Dan schrey en roep ick om Argus ghesicht,

 

Om haer te betrapen daer sy haer verschuylt,

 

Dan komt my bespotten het dertele wicht.

[p. 130]

 

En seyd', had ghy Argus sijn ooghen verruylt,

 

Soo waert ghy verheven by Iovis Goddinne,

 

En by al de Goden ten Hemel ghehaelt,

 

Dan most ghy verlaten uw schoon' Harderinne,

 

't Is beter, seydt hy, dat ghy hier dwaelt.

 

Dan gaen ick suchtend voort // als my het wicht verstoort,

 

En maeck al de weghen door tranen bedouwt,

 

En doe dat mijn suchjens schaet'ren door 't wout.

C. D. Wittenoom.