Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

[Wat ist alsmen is getrouwt?]

Stemme: ’t Ginck een Meysje aen de kant, &c.

WAt ist alsmen is getrouwt?
Niet als duysent hertseers sorgen,
‘k Wensch soo veel alst my wel rout,
‘k Sie dat voor mijn scheen verborgen,
‘k Leer vast hoe men ’t Huys regeert,
Hoe is vreught in ramp verkeert.

[p. 124]

 

2   Ick docht ‘k had genoeg aen ’t Wijf,

 

Met haer suyckersoetigheden,

 

Heer! ‘k en wist van geen gekijf,

 

Noch onwetend’ stuure reden,

 

‘k Docht heel wel te zijn gepaert,

 

‘k Heb Swart Heyntje by de staert.

 

3   Alles wort my daer belast,

 

Gort wat durf het Wijf al seggen,

 

Slagen, sooje niet op-past,

 

Ia noch voor myn onder-leggen,

 

Liever Vryer, als een Man,

 

Waer ick af, ‘k en quam niet an.

 

4   Dan ist Huys-huyr, noch geen deegh,

 

Turf op ’t solder, Vleys in ’t Vaetje,

 

Bier, Wijn in, tza met een veegh,

 

Paertje-schyt, ‘k hou op het maetje,

 

Isser 't een, m' om 't ander spreeckt,

 

Dan: Man Huysraet mijn ontbreeckt.

[p. 125]

 

5   Dan ist nou Man, soete Vaer,

 

'k Wouje wel wat leckers backen,

 

Streelme maer, je weet wel waer,

 

Dit ken ’t Wijf, soo geestigh snacken,

 

Van Sint An daer by te met,

 

Fy! Kats hoer, en Droncke-slet.

 

6   So dra 't suur, en ‘t soet niet uyt,

 

Of 't begin, wil 't ent genaecken,

 

Myn voor-deese lieve-bruyt,

 

Is met 't Kint, doet niet als kraken,

 

Vaar, een Wiegh, en Baecker-mat,

 

't Kraem-bier in, 'ken weet niet wat.

 

7   ’k Moet schier ‘t halve Vroet-Wijf sijn

 

Baecker-moer, 'k moet Kandeel koocken,

 

't Hert gevoelt verliefde pijn,

 

Huurt een Huys, daer ‘t niet wil roocken,

 

Vaer: haelt dit in 't kort geseyt,

 

Of: verschaftme strax een Meyt.

[p. 126]

 

8   'k Had voor desen soete rust

 

O! verdriet, 'k en kan niet slapen,

 

't Wijf my met het Wiegen brust,

 

't Is: Vaer wilje vreught nou rapen,

 

Houdt het Kint, doch wat by 't vuer,

 

Warmt sijn Naersje, drooght het Luur.

 

9   Trou, O! Trou, wat hebje in,

 

Gort ick proufje, sijn dit lusten,

 

't Kost bykans mijn tiende sin,

 

Doch, uyt liefd' doen ick u kusten.

 

Noch gedocht aen d'ouwe leer,

 

Beurt het nou, ten beurt niet meer.