De Amsterdamsche kermis-vreugd

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

Klaaglied van een Minnaar over de dood van zyn Minnares.

Stem: Sinjeur de Schelde.

Ik heb, ik heb verloren,
Myn zoete Engelin,
Myn lief mijn uitverkooren,
Die stond in mijnen zin,
Zy is my nu ontnomen,
Als door de bleeke dood,
Nooit is my overkomen,

[p. 78]

 

Zulk een droefheid groot.

 

Haer oogjes zijn gesloten,

 

En haer rode mond,

 

De dood heeft haer doorschoten,

 

En myn jonk hert gewond,

 

'k had haer myn trouw bevolen:

 

In min en deugdsaemheid,

 

Maer nu moet ik gaen doolen,

 

Ik ben myn liefste kwyt.

 

Nu wil ik niet meer minnen,

 

Een ander lief als gy,

 

Tot dat ik myn vrindinne,

 

Rusten zal aen u zy,

 

Niemand kan my behagen!

 

Wy zyn voor Goon getrouwd,

 

Daer zig den Eccho houd.

 

Adieu adieu gepreesen,

 

Myn lief myn waerde pand,

 

Ik zal haest op u wesen,

 

Al in ons Vaderland,

 

Daer zal ik u beminnen,

 

Den Schepper onderdaen,

 

Daer wel myn vrindinne,

 

De min zal nooit vergaen.